________________
जैन सिद्धांत प्रकरण: संग्रह. भला कुलनां छोरु ते दास दासीपणां करशे. प्रधान ते लालचि थाशे. राजा ते जम दंड सरिखा थाशे. भला कुलनी स्त्री ते लजा रहित थाशे. रुडा कुलनी स्त्री वेश्या सरिखि थाशे. पोताना पुत्र पोताने छांदे चालशे. शिष्य गुरुना अपवाद बोलशे. दुर्जन लोक सुखी था. सज्जन लोक दुःखी थाशे. दुर्भिक्ष दुकाल घणा पडशे. उंदर सादीकनी दाढ घणी था. ब्राह्मण अर्थना लोभी थाशे. हिसा धर्मना परूपक घणा था. एक धर्मनां घणा भेद था. मिथ्याति देवता घणा पूजाशे. मिथ्याति लोक घणा थाशे. माणसने देवदर्शन दुर्लभ थाशे. विद्याधरनी विद्याना प्रभाव थोडा थाशे. गोरस दुध दहिमां सरसाइ थोडी रहेशे. बलद प्रमुखनां बल, आउखा थोडा थाशे. साधु साध्विने मास कल्प तथा चोमासां की जेवां खेत्र थोडां था. श्रावकनि ११ पडिमा साधुनी १२ पडिमा विछेद जाशे. गुरु शिष्यने भणावशे नहि. शिष्य अविनित कलहकारी थाशे. अधर्मकारि झगडाकारी कुमाणस घणा थाशे. सुमाणस थोडा थाशे. आचार्य आप आपणा गच्छनी परंपरा समाचारि जूदी नदी प्रवर्तावशे तथा मूढ, मूर्ख जनने मोह.उपजावी मिथ्यात्वपासमां पाडशे. उद सूत्र भांखशे.आप आपणा प्रसंसामा राचशे निंदक कुबुद्धि होशे. सरल, भद्रिक, न्यायी, प्रमाणिक माणस थोडाथाशे. म्लेच्छनांरान घणा थाशे. हिंदु राजा अल्प रूधिया थोडा थाशे. मोटा कुलना राजा थाशे ते निच काम करशे. अन्याय अधर्म कुविसनमा घणा राचशे. एवा ३२ लक्षण ए आरानां जाणवां. ए आराने विपेधातु सर्वे विछेद जाशे. लोढानी धातु रहेशे. चामडानी मोहरो चालशे. जेने घेर सवाशेर कांसु रहेशे ते धनवंत कहेवाशे. ए आराने विषे एक उपवास करशे ते मास खमण सरिखो थाशे. ए
