________________
પોતાના પ્રમાદથી જે પાપ-અતિચાર જે ભાવથી સેવાયા હોય તે રીતે માયા અને મદથી રહિતપણે સદ્ગુરૂ સમક્ષ પ્રગટ કરવા રૂપ આલોચના કરે.
पच्छित्तमयं करणा अन्ने सुद्धि भांति नाणस्स । तं च नः जम्हा एवं ससल्लवणरोहणप्पायं ॥ १२ ॥ प्राचश्चित्तमात्रं करणादन्ये शुद्धिं भणन्ति नान्यस्य । तच्च न; यस्मादेतत्सशल्यव्रणरोहणप्रायम् ॥ १२ ॥
(૧૨) પ્રાયશ્ચિત માત્રના કરવાથી બીજા આચાર્યો શુધ્ધિ કહે છે. નહીં કે અન્યના = આલોચના વગેરે કરવાથી. તે કથન બરોબર નથી. કારણકે આલોચના વિનાનું માત્ર પ્રાયશ્ચિત શલ્યવાળા વ્રણ-ઘા ઉપર મલમપટ્ટા સમાન છે. તેથી આલોચનાપૂર્વક પ્રાયશ્ચિત કરવું જોઇએ. જેથી આલોચના દ્વારા અપરાધરૂપી શલ્યનો ઉધ્ધાર થાય. નોંધ :- ‘પતિમય’ ના સ્થાને ‘પøિત્તમત્ત' તથા ‘નાણસ્સ'ના સ્થાને ‘નાડĪK’ પાઠ સંભવે છે.અથવા મૂલ પાઠ છે તે પ્રમાણે આ પ્રાયશ્ચિત કરવાથી કેટલાક જ્ઞાનની શુદ્ધિ કહે છે. શેષ ઉપર પ્રમાણેअवराहा खलु सल्लं एयं३ मायाइभेयओ तिविहं । सव्वं पि गुरुसमीवे उद्धरियव्वं पयतेण ॥ १३ ॥
अपराधाः खलु शल्यमेतन्मायादिभेदतस्त्रिविधम् । सर्वमपि गुरुसमीपे उद्धर्तव्यं प्रयत्नेन ॥ १३ ॥
(૧૩) અપરાધો નિશ્ચે શલ્ય છે. જે (૧) માયાશલ્ય, (૨) મિથ્યાત્વશલ્ય, અને (૩) નિયાણશલ્યના ભેદથી ત્રણ પ્રકારના છે. તે બધા ય શલ્યોનો ગુરૂની પાસે પ્રયત્ન વડે ઉધ્ધાર કરવો.
૧૧૨
