________________
धम्मकहाउज्जुत्तो भावन्नू परिणओ चरित्तम्मि । संवेगवुड्विजणओ सम्मं सोमो पसंतो य ॥९॥ धर्मक थोद्युक्तो भावज्ञः परिणतश्चरित्रे । संवेगवृद्धिजनकः सम्यक् सौम्यः प्रशान्वश्च ॥९॥
(૯) સિધ્ધકર્મ આચાર્ય ધર્મકથા કરવામાં ઉદ્યમી,શિષ્ય અથવા
આલોચકના ભાવને જાણનાર, ચારિત્રની પરિણતિવાળા, સારી રીતે મોક્ષના અભિલાષની વૃધ્ધિ કરનારા, અત્યંત સૌમ્ય અને પ્રશાન્ત હોવા જોઈએ.
एयारिसम्मि नियमा संविग्गेणं पमायदुच्चरियं । अपुणकरउज्जएणं पयासियव्वं जइजणेणं ॥१०॥ एतादृशे नियमात्संविग्नेन प्रमाददुश्चरितम् । अपुनःकरणोद्यतेन प्रकाशयितव्यं यतिजनेन ॥१०॥
(१०)
આવા પ્રકારના સિધ્ધકર્મા આચાર્યની પાસે અવશ્ય અપુનઃકરણમાં-ફરીથી તે પાપ નહિ કરવામાં સંકલ્પપૂર્વક ઉદ્યમવંત અને મોક્ષના અભિલાષી સાધુજને પોતાના પ્રમાદથી થયેલા ખરાબ આચરણનું પ્રકાશન કરવું જોઈએ.
जह बालो जंपंतो कज्जमकज्जं च उज्जुयं भणइ । तं तह आलोइज्जा मायामयविप्पमुक्को य ॥११॥
यथा बालो जल्पन्कार्यमकार्यं च ऋजुकं भणति । तत्तथाऽऽलोचयेन्मायामदविप्रमुक्तश्च ॥ ११ ॥
(૧૧) જેમ બાળક સારું-નરશું જે બન્યું હોય તે સરળતાદિ કહી દે છે
તે જ પ્રમાણે સંયમશુધ્ધિના આગ્રહી એવા સાધુ-સાધ્વીજી
११
