________________
ડ
ઉપદેશમાળા
तवनियमसीलकलिया, सुसावगा जे हवंति इह सुगुणा । तेसिं न दुल्लहाई, निव्वाणविमाणसुक्खाइं ॥२४६।। सीइज्ज कयाइ गुरु, तं पि सुसीसा सुनिउणमहुरेहिं । मग्गे ठवंति पुणरवि, जह सेलग-पंथगो नायं ।।२४७।। दस दस दिवसे दिवसे, धम्मे बोहेइ अहव हिअयरे । इय नंदिसेणसत्ती, तहवि य से संजमविवत्ती ।।२४८।। कलुसीकओ अ किट्टीकओ अ, खयरीकओ मलिणिओ । कम्मेहिं एस जीवो, नाऊण चि मुज्झइ जेण ।।२४९।।
(૨૪૬) એ પ્રમાણે જૈન-શાસનમાં તપ-નિયમ-શિયળથી સંપન્ન જે ઉત્તમ શ્રાવકો સગુણી હોય છે, તેઓને મોક્ષનાં કે સ્વર્ગના સુખો દુર્લભ નથી. (સદુપાયમાં પ્રવૃત્તને કાંઈ પણ અસાધ્ય નથી.)
(૨૪૭) (કર્મોદયને વશ થઈ) કદાચ ગુર શિથિલ (પ્રમાદી) થાય તો તેને પણ ઉત્તમ શિષ્યો અતિનિપુણ (સૂક્ષ્મ) બુદ્ધિપૂર્વકનાં મધુર (વચનો કહી તથા સુખદ પ્રવૃત્તિ)થી પુનઃ જ્ઞાનાદિરૂપ સન્માર્ગે ચઢાવે છે. જેમકેઆ વિષયમાં શૈલક આચાર્ય પંથકશિષ્ય દ્રષ્ટાન્તભૂત છે, (આગમજ્ઞાતા ગુરુ પણ શિથિલ) બને ? હા, જાણકારને પણ કર્મની વિચિત્રતા મહા અનર્થ સર્જે છે. દા. ત.,
(૨૪૮) પ્રતિદિન દસ દસને અથવા તેથી પણ અધિકને પ્રતિબોધ કરી (ચારિત્ર) ધર્મમાર્ગમાં જોડે છે, એ નંદીષેણમાં શક્તિ હતી, તથાપિ તેઓના ચારિત્રનો નાશ થયો!
(૨૪૯) (મૂળ સ્વરૂપે નિર્મળ પણ) આ જીવને કર્મ બંધ દ્વારા (માટીથી પાણીની જેમ) કલુષિત કર્યો; (નિધત્તિથી) કર્મો આત્મપ્રદેશોની સાથે એકમેક મળી જઈને કીટ્ટીભૂત કર્યો.
