________________
ઉપદેશમાળા * नाहम्मकम्मजीवी, पच्चक्खाणे अभिक्खणुजुत्तो ।
सव्वं परिमाणकडं, अवरज्जइ तं पि संकंतो ।।२३५॥ * निक्खमण-नाण-निव्वाण-जम्मभूमीउ वंदइ जिणाणं ।
न य वसइ साहुजणविरहियंमि देसे बहुगुणेऽवि ।।२३६।।
આદિના) ફળથી તથા બહુબીજ (વંગણાદિ) ફળથીનિવૃત્ત હોય (એના ત્યાગવાળો હોય.)
(૨૩૫) (અંગાર કર્માદિ) બહુ પાપકર્મોથી આજીવિકા ન ચલાવે. પચ્ચકખાણ લેવામાં સતત ઉત્સાહવાળો રહે, (વાતવાતમાં પચ્ચખાણનો પ્રેમ હોય. વળી ધનધન્યાદિ) સર્વમાં પરિમાણ કરી રાખે. (એમ છતાં કદાચ ક્યારેક ક્યાંક) અપરાધ (દોષ) થઈ જાય તો (તરત આલોચના-પ્રાયશ્ચિત્તથી) એનાથી સંક્રાંત થતો ચાલે, (ખસીને નિરતિચાર શુભ યોગમાં લાગી જતો ચાલે.) અથવા “સંકેતોનો બીજો અર્થ શંકા પામતો યાને “ભય પામતો' અર્થાતુ મોટા પાપસ્થાન તો દૂર પણ કુટુંબાદિ અર્થે જે ધાન્યાદિની રસોઈ આદિ કરવું પડે એમાં હેતુ-હિંસાને લીધે પડતાં અલ્પ કર્મબંધથી પણ બીતો રહે.
(૨૩૬) જિનેશ્વર ભગવાનના દીક્ષા-કેવળજ્ઞાનનિર્વાણ તથા જન્મની (કલ્યાણક) ભૂમિઓને વંદન કરે અને (સુરાજ્ય, સુજલ, ધાન્ય સમૃદ્ધ ઇત્યાદિ) બહુ ગુણભર્યા પણ સાધુમહાત્માઓથી રહિત દેશોમાં વસવાટ ન કરે. (કેમકે એમાં માનવજન્મના સારભૂત ધર્મ-કમાઈને હાનિ પહોચે.)
