________________
૬૮
ઉપદેશમાળા
दट्टूण कुलिंगीणं, तसथावरभूयमद्दणं विविहं । धम्माओ न चालिज्जइ, देवेहिं सईदएहिं पि ॥ २३२॥ * ચંદ્ ડિપુચ્છ, પન્નુવાસડુ સાદુળો સવયમેવ ।
पढइ सुणइ गुणेइ अ, जणस्स धम्मं परिकहेइ || २३३|| दढसीलव्वयनियमो, पोसह आवस्सएस अक्खलियो । महुमज्जमंसपंचविह-बहुबीयफलेसु पडिक्कतो ||२३४ ||
(૨૩૨) (બૌદ્ધ સાંખ્યાદિમિથ્યાધર્મવાળા) કુલિંગીઓ દ્વારા ત્રસ સ્થાવર જીવોની (પચન-પાચનાદિમાં) થતી વિવિધ કચરામણ જોઈને, ઇંદ્રો સહિત દેવો વડે પણ (સર્વજ્ઞોક્ત સમસ્ત જીવરાશિની સૂક્ષ્મતાથી રક્ષાને ઉપદેશનારા) જૈન ધર્મથી ચલાયમાન થતો નથી. (તો મનુષ્યોથી તો ચલાયમાન થાય જ શાનો ?)
(૨૩૩) સાધુઓને સતત (એક દિવસના અંતર વિના નિરંતર મન-વચન-કાયાથી) વંદન કરે, સંદેહના નિરાકરણ પૂછે, પાસે રહીને ઉપાસના કરે, સૂત્રોને ભણે, એનો અર્થ સાંભળે, સૂત્રાર્થનું ગુણન-પરાવર્તન કરે, (‘ચ' શબ્દથી એના પર ચિંતન કરે), લોકોને ધર્મ ઉપદેશે, (સ્વયં બોધ પામેલો બીજાને પણ બોધવાળા કરે.)
(૨૩૪) શીલ-સદાચારોમાં દ્દઢ ચિત્ત પ્રણિધાન રાખે, અણુવ્રતો તથા બીજા નિયમો પાળવામાં ય નિષ્મકંપ હોય, (આહાર-શ૨ી૨-સત્કારાદિ ત્યાગના) પૌષધ તથા આવશ્યક (સામાયિક પ્રતિક્રમણાદિ નિત્યકૃત્યો)માં કોઈ અતિચાર ન સેવે, મઘ -મદિરા -માંસ પાંચ પ્રકારના (વડ
