________________
૫૩
ઉપદેશમાળા निहिं संपत्तमहन्नो, पत्थितो जह जणो निरूतप्पो । इह नासइ तह पत्तेअ-बुद्धलच्छि पडिच्छंतो ।।१८१।। सोऊण गई सुकुमालिए, तह ससगभसगभइणीए । ताव न विससियव्वं, सेयट्ठी धम्मिओ जाव ।।१८२।। खरकरहतुरयवसहा, मत्तगयंदा वि नाम दम्मति । इक्को नवरि न दम्मइ, निरंकुसो अप्पणो अप्पा ||१८३।।
(૧૮૧) (દેવાધિષ્ઠિત) રતાદિ-નિધાનની નજીક આવેલો જેમ કોઈ નિર્ભાગી પુરુષ એની ઇચ્છાવાળો છતાં “નિરુત્તપ્પો” = (એની પૂજા બલિ આદિના) ઉદ્યમ વિનાનો આ લોકમાં નાશ પામે છે. (નિધિલાભ ગુમાવી હાંસીપાત્ર બને છે.) એમ પ્રત્યેક બુદ્ધના લાભની રાહ જોનારો (કિન્તુ તપ સંયમનો ઉદ્યમ વિનાનો) નષ્ટ થાય છે. નિધિ સમાન મોક્ષ ન પામતાં તપ સંયમના ઉદ્યમ વિના સન્માર્ગથી ભ્રષ્ટ થાય છે.)
(૧૮૨) તથા શશક-ભશકની બેન સુકુમાલિકા સાધ્વીની (મૂર્ણિત દશામાં સહેજ ભ્રાતૃસ્પર્શના સુખદ સંવેદનથી, અતિભ્રષ્ટાવસ્થા સાંભળીને ધર્મચારીએ “સેયટ્ટી' = શ્વેતા0િ = મૃત ન થાય ત્યાંસુધી. અથવા શ્રેયાર્થી (મોક્ષાર્થી) ધાર્મિક = યતિ (જીવંત) હોય ત્યાં સુધી રાગાદિનો વિશ્વાસ નહિ કરવો. (રાગાદિથી ડરતા રહેવું.)
(૧૮૩) ગધેડા, ઊંટ, ઘોડા, બેલ અને ઉન્મત્ત હાથી સુદ્ધાં વશ કરાય છે, માત્ર નિરકંશ (તપ-સંયમના અંકુશ વિનાનો) પોતાનો આત્મા વશ નથી કરાતો. (આશ્ચર્ય છે.)
