________________
ઉપદેશમાળા
૪૯
* एगदिवसेण बहुआ, सुहा य असुहा य जीवपरिणामा।
इक्को असुहपरिणओ, चइज्ज आलंबणं लद्धं ।।१६०॥ * सव्वजिणप्पडिकुटुं, अणवत्था थेरकप्पभेओ अ । इक्को अ सुआउत्तोवि, हणइ तवसंजमं अइरा ।।१६१।। वेसं जुण्णकुमारि, पउत्थवइअं च बालविहवं च | पासंडरोहमसई, नवतरूणिं थेरभज्जं च ।।१६२।। * सविडंकुब्भडरूवा, दिट्ठा मोहेइ जा मणं इत्थी ।
आयहियं चिंतंता, दूरयरेणं परिहरंति ।।१६३।।
(૧૬૦) (બીજું એ પણ બને કે) એક દિવસમાં પણ જીવને શુભ અને અશુભ ઘણા માનસિક વિતર્કો ચાલે છે. એમાં જો એકલો હોય તો સંક્લિષ્ટ અધ્યવસાયમાં ચડશે, ને કાંઈક આલંબન (કારણ) પામીને સંયમનો ત્યાગ કરશે.
(૧૬ ૧) (મોટી વાત એ છે કે, સર્વ જિનેશ્વર ભગવંતોએ સાધુને એકલવિહારી બનવાનો નિષેધ કરેલો છે, કેમકે એથી (જીવો પ્રમાદ ભરેલા તેને જોઈને) બીજાઓમાં એકાકીપણાની પરંપરા ચાલે, એમાં સ્થવિરકલ્પ (ગચ્છવાસિતા) છિન્ન ભિન્ન થાય. વળી સારો અપ્રમત્ત) પણ સાધુ એકલવિહારી થતાં તપપ્રધાન સંયમનો શીધ્ર જ નાશ કરવાનો.
. (૧૬૨) વેશ્યા, પ્રૌઢ છતાં કુમારી, પતિ પરદેશ ગયેલો હોય તેવી, બાલવિધવા, જોગણી, કુલટા, નવયૌવના, ઉંમરલાયક પત્ની,
(૧૬૩) શુભ અધ્યવસાયથી પાડે એવી ઉદ્ભટરૂપ વેષવાળી તથા જોવા માત્રથી મનને મોહ પમાડનારી, આમાંની
