________________
ઉપદેશમાળા * उत्तमकुलप्पसूया, रायकुलवडिसगा वि मुणिवसहा । बहुजणजइसंघटुं, मेहकुमार व्व विसहति ।।१५४॥ अवरूप्पसंबाहं सुक्खं तुच्छं सरीरपीडा य । सारण वारण चोयण, गुरुजणआयत्तया य गमे ।।१५५।। * इक्कस्स कओ धम्मो, सच्छंदगई मइपयारस्स? . વિા વારે રૂદો,? પરિદર૩ વરુદં ર વા? ||૧૧દ્દા.
(૧૫૪) ઊંચા કુળમાં જન્મ પામેલા અને રાજકુળના અલંકાર(તિલક) તુલ્ય એવા પણ દીક્ષિત થયેલા ઉતમમુનિઓ બહુજન (વિવિધ દેશ) ના સાધુઓની (સારણા-વારણાદિને યા) સંધટ્ટનને સમતાથી સહન કરે છે જેમ મેઘકુમારમુનિ. (માટે ગચ્છમાં રહી સહિષ્ણુ બનવું, નહિતર ક્ષુદ્રતા પોષાય છે.)
(૧૫૫) ગચ્છમાં રહેવામાં પરસ્પર ઘર્ષણ થાય, સુખ સગવડ નહિવતું હોય, પરીસોથી શરીર પીડા થાય, સારણા (વિસ્મૃત કર્તવ્યની યાદગીરી), વારણા (નિષિદ્ધનું વારણ), ને ચોયણા (મૃદુકઠોર વચનથી પ્રેરણા) હોય, તેમજ ગુરુજનની આધીનતા રહે.
(૧૫૬) (એવા કષ્ટ ભર્યા ગચ્છવાસ કરતાં એકલા વિચરવું સારું ને? ના, કેમકે) એકાકી રહેતાં સ્વેચ્છાથી બાહ્ય પ્રવૃત્તિ અને આપમતિનો જ પ્રચાર રહેવાથી એને ધર્મ ક્યાંથી હોય? તેમ એકલો કર્તવ્ય બજાવે શું? ને અકૃત્યનો ત્યાગ પણ શું કરે?
