________________
ઉપદેશમાળા
- ૧૦૩ गुज्झोरुवयणकक्खोरूअंतरे तह थणंतरे दटुं । साहरइ तओ दिटिं, न बंधइ दिट्ठिए दिठिं ।।३३७।। सज्झाएण पसत्यं झाणं, जाणइ य सव्वपरमत्थं । सज्झाए वस॒तो, खणे खणे जाइ वेरग्गं ।।३३८।। उड्डमहतिरियलोए, जोइसवेमाणिया य सिद्धि य । सव्वो लोगालोगो, सज्झायविउस्स पच्चक्खो ।।३३९।।
પાલનમાં યત રાખે છે. કેમકે એ “ત્રિગુદ્ધિગુપ્ત'=મન-વચન - કાય-નિરોધથી સુરક્ષિત, તથા “નિબૃત' = શાંતતાથી જાણે પ્રવૃત્તિ-રહિત ને “દાન્ત' = જિતેન્દ્રિય, અને “પ્રશાન્ત' = કષાયના નિગ્રહવાળો હોય છે.
(૩૩૭) તથા સ્ત્રીનું ગુહ્યાંગ, સાથળ, મુખ, બગલ અને છાતીના ભાગો તથા સ્તનોના ભાગો અજાણતાં દ્રષ્ટિએ પડી જાય, તો જેમ સૂર્યની સામેથી દ્રષ્ટિ તરત ખેંચી લે તેમ તુર્ત દ્રષ્ટિને ખેંચ. લેવી, (કેમકે એ દર્શન મહાઅનર્થકારી છે.) અને સ્ત્રીની દ્રષ્ટિ સાથે દ્રષ્ટિ કદી પણ જોડવી નહી. (બ્રહ્મચર્ય દ્વાર થયું.)
(૩૩૮) (હવે “સ્વાધ્યાય દ્વારા “સ્વાધ્યાયનાં મહાલાભ,-) (વાચના-પૃચ્છનાદિ) સ્વાધ્યાયને કરતાં (૧) પ્રશસ્ત ધર્મ-શુકલધ્યાન લાગે છે. (૨) (સ્વાધ્યાયવાળો) સમસ્ત જગતનાં પરમાર્થનેeતત્વને જાણે છે, (૩) અને સ્વાધ્યાયમાં રહેતાં ક્ષણે ક્ષણે વૈરાગ્યને પામે છે, (યાને રાગ મરતો આવે છે; કેમકે સ્વાધ્યાય એ રાગાદિ વિષ ઉતારનાર પરમ મંત્ર રૂપ છે.)
(૩૩૯) (સર્વ પરમાર્થને કેવી રીતે જાણે ? તો કે) સ્વાધ્યાયવેત્તાને ઉર્ધ્વલોકમાં વૈમાનિક દેવલોકો અને
