________________
ततोऽर्वाग् यच्च यावच्च स्थिरत्वं तावदात्मनः संवरो योगचांचल्यं यावत्तावत् किलाश्रवः ॥२५५||१५३
અર્થ : શૈલેશીની પૂર્વ અવસ્થાઓમાં આત્માનું જેટલું જેટલું વૈર્ય છે તેટલો સંવર છે અને જેટલું જેટલું યોગ જનિત ચાંચલ્ય છે. તેટલો તેટલો આશ્રવ છે.
મિથ્યાત્વ અવસ્થા એ તે યોગ અને ઉપયોગ બન્ને અશુદ્ધ હોવાથી સંપૂર્ણ પણે સંવરનો અભાવ છે સમ્યગ્દર્શનમાં ઉપયોગમાં કંઇક અંશે શુદ્ધતા પ્રગટ હોવાથી સંવરનો પ્રાદુર્ભાવ થાય છે. તેમાં અવિરતિ વગેરેના ત્યાગથી અને સમતા અને ધ્યાનાદિ ધારાઓથી જેટલી જેટલી યોગધારા શુદ્ધ થતી જાય છે. એમ ઉપયોગ દ્વારા પણ શુદ્ધ થાય છે ને તેટલો આશ્રવ
છૂટતો જાય છે ને સંવર વધતો જાય છે. - સયોગી કેવલી અવસ્થાએ...કષાયરહિત યોગ ધારા હોવાથી માત્ર એર્યાપથિક જ આશ્રવ રહે છે જ્યારે ઉપયોગ તો પરમ શુદ્ધ વર્તે છે. અને ૧૪માં ગુણ સ્થાનકે શેલેશીની અવસ્થામાં ઉપયોગ તો શુદ્ધ હોય છે પરંતુ યોગ નિરોધ થઇ યોગનું પરમ ચૈર્ય પ્રગટતા સર્વ સંવર થાય છે. આમ પૂર્વાવસ્થામાં [ આત્મનિશ્ચયાધિકાર-૧૮
૫૫
