________________
उपद्वेशप: : भाग-२
अर्थो व्याख्यानमिति चैकार्थावेतौ शब्दौ । अत्र व्याख्याने पुनर्विधिर्नीतिरेष वक्ष्यमाणो मण्डल्यादिर्भणितः 'परिशुद्धः' सकलदोषविकलः पूर्वसूरिभिर्भद्रबाहुस्वामिप्रभृतिभिः ॥८५६ ॥
३८०
हवे अर्थना स्व३पने ४ ( =अर्थना अर्थने ४) हे छे
ગાથાર્થ—ટીકાર્થ—અર્થ અને વ્યાખ્યાન એ બે શબ્દો એક અર્થવાળા છે. ભદ્રબાહુસ્વામી વગેરે પૂર્વાચાર્યોએ વ્યાખ્યાનનો (=વ્યાખ્યાન સાંભળવાનો) માંડલી વગેરે પરિશુદ્ધ (=સકલ घोषोथी रहित) विधि उह्यो छे. खा विधि नीयेनी गाथामां म्हेवाशे. ( ८यड)
तमेव विधिं दर्शयति
मंडल णिसिज्ज अक्खा, किइकम्मुस्सग्गं वंदणं जेट्ठे । उवओगो संवेगो, परिणुत्तर संगयत्थ त्ति ॥८५७ ॥
‘मण्डलीति' व्याख्यानमण्डलीभूमिप्रमार्जना, ततो निषद्या आसनरूपा आचार्यस्वाक्षाणां च, किन्तु सा सविशेषोच्या कर्त्तव्या । कृतिकर्म द्वादशावर्त्तवन्दनरूपं देयं व्याख्यात्रे । तत उत्सर्गेऽनुयोगप्रस्थापनाय कायोत्सर्गः, वन्दनं तस्मिन्नेव समये दातव्यं, 'ज्येष्ठे इति' ज्येष्ठाय, ज्येष्ठश्चेह गृह्यते यश्चिन्तनिकां कारयति न तु पर्यायतः, श्रुतज्येष्ठस्यैव तदानीं बहूपकारित्वात् । तथोपयोगो व्याख्यायमानार्थावधानरूपः । ‘संवेगो' वैराग्यम् तथा, प्रश्नोत्तरे - तत्र प्रश्नः श्रोतुरनधिगतार्थपृच्छारूपः, उत्तरञ्च शिष्यपर्यनुयोगगर्त्तपातोत्तारकारिप्रतिवचनं गुरोः । कीदृशे प्रश्नोत्तरे इत्याह- 'संगतार्थे' युक्तियुक्ते न त्वप्रस्तुताभिधायितासूचके । ' इति : ' व्याख्याविधिसमाप्त्यर्थः ॥८५७॥
તે જ વિધિને બતાવે છે—
गाथार्थ-भांडली, निषद्या-अक्ष, द्धृतिर्म, उत्सर्ग, भ्येष्ठने वंधन, उपयोग, संवेग, સંગતાર્થ પ્રશ્નોત્તર આ વ્યાખ્યાનનો (=વ્યાખ્યાન સાંભળવાનો) વિધિ છે.
ટીકાર્થ–માંડલી-વ્યાખ્યાન માંડલીની ભૂમિનું પ્રમાર્જન કરવું.
निषद्या-अक्ष-आयार्यनुं अने अक्षोनुं (=स्थापनायार्यनं) आसन पाथरवु. अक्षोनुं આસન આચાર્યના આસનથી અધિક ઊંચું કરવું, અર્થાત્ સ્થાપનાચાર્ય આચાર્યના આસનથી ઊંચા સ્થાને રાખવા જોઈએ.
કૃતિકર્મવ્યાખ્યાન કરનારને દ્વાદશાવર્ત વંદન કરવું, અર્થાત્ બે વાંદણા આપવાં. ઉત્સર્ગ—પછી અનુયોગનું પ્રસ્થાપન (=પ્રારંભ) કરવા માટે કાર્યોત્સર્ગ કરવો.