________________
त्रण बालावबोध सहित
सेवइं । एतलउं जि एकु दयालूपणइं दुःख । बीजउं लगाई दुःख नही। जितेंद्रपणातउ ॥ ११४॥
[मे.] जिनसमयना वेत्ता सूधा हीयाना धणीनइं ए मोटउं दुःख । ए किसिउं ? जे मूर्ख लोक पापनइ धर्म करीनइ सेवई । मुखि कहइ 'अम्हे धर्म करउं छउं' अनइ करइं पाप ॥ ११४ ॥
[सो.] सम्यक्त्वना पालण्हार थोडाइ जि हुई । ए वात कहइ छइ । थोवा महागुभावा जे जिगवयणे रमंति संविग्गा। तत्तो भवभयभीया सम्मं सत्तीइ पालंति ॥११५॥ .
[सो.] थोवा० ते महानुभाव गुरुया भाग्यवंत थोडा, जे० जिनवचननइ' विषइ संवेग वैराग्यवंता हूंता रमई। रात्रिदिवस श्रीसिद्धांतनी आस्था मनि आणइं । तत्तो० तेहइ पालइ जे संसारमाहि पडिवानइ भयं बीहतां हुंता सम्यग् साचउं जिनवचन आपणी शक्तिनइं मानिइं खरूं क्रियां करी पालई । एह्वा ते अति थोडा ॥११५॥
[जि.] जे जिनधर्मी थोडा महानुभाव गरिष्ट हूंता श्रीजिनवचन-15 नइ विषइ संविग्न सावधान थिका रमई, स्नेह करई । तिणि कारणि जिनवचनकारक पुरुष संसारना भय हूंता बीहता सक्तिई करी सम्यक्त्व पालई ॥११५॥
[मे.] ते महानुभाव थोडिला, जे जिननां वचन तेहनइ विषइ संवेगी थका रमइं । तिवार पछा ते भव संसारना भय थका बीहता० सम्यक्त्व यथाशक्तिं करी पालई ॥ ११५॥
१ जिनवचन श्रीसर्वज्ञना वचननइ. २ रात्रि दीस. ३ भइं.