________________
श्रामण्योपनिषद् (परिशिष्ट
स्वामिकार्तिकेयानुप्रेक्षा जो रयण-त्तय-जुत्तो खमादि-भावेहिँ परिणदो णिच्चं । सव्वत्थ वि मज्झत्थो सो साहू भण्णदे धम्मो ॥३९२॥ सो चेव दह-पयारो खमादि-भावेहिँ सुप्पसिद्धेहिं । ते पुणु भणिज्जमाणा मुणियव्वा परम-भत्तीए ॥३९३।। कोहेण जो ण तप्पदि सुर-णर-तिरिएहि कीरमाणे वि । उवसग्गे वि रउद्दे तस्स खमा णिम्मला होदि ॥३९४॥ उत्तम-णाण-पहाणो उत्तम-तवयरण-करण-सीलो वि । अप्पाणं जो हीलदि मद्दव-रयणं भवे तस्स ॥३९५।। जो चिंतेइ ण वंकं ण कुणदि वंकं ण जंपदे वंकं । ण य गोवदि णिय-दोसं अज्जव-धम्मो हवे तस्स ॥३९६।। सम-संतोस-जलेणं जो धोवदि तिव्व-लोह-मल-पुंजं । भोयण-गिद्धि-विहीणो तस्स सउच्चं हवे विमलं ॥३९७॥ जिण-वयणमेव भासदि तं पालेदं असकमाणो वि । ववहारेण वि. अलियं ण वददि जो सच्चवाई सो ॥३९८॥ जो जीव-रक्खण-परो गमणागमणादि-सव्व-कज्जेसु । तण-छेदं पि ण इच्छदि संजम-धम्मो हवे तस्स ॥३९९॥ इह-पर-लोय-सुहाणं णिरवेक्खो जो करेदि सम-भावो । विविहं काय-किलेसं तव-धम्मो णिम्मलो तस्स ॥४००।