________________
10
अनादिविंशिका द्वितीया न य तस्स वि गुणदोसा अणासयनिमित्तभावओ हुंति । तम्मयचेयणकप्पो तहासहावो खु सो भयवं ॥ १० ॥ न च तस्यापि गुणदोषा अनाशयनिमित्तभावतो भवन्ति । तन्मयचेतनकल्पस्तथास्वभावः खलु स भगवान् ॥ १० ॥
આશયરહિતપણે તેઓ પ્રશ્ય-પાપમાં નિમિત્ત બને છે, માટે એમને તેથી કંઈ गुए। (पुण्य, दान वगेरे) Dोष (पाप, हानि कोरे) नथी थतो. बारा ते ભગવાન કેવળ ચેતન સ્વરૂપ (રાગદ્વેષાદિ રહિત) અને તથાસ્વભાવે આશય રહિતપણે નિમિત્ત બનવાના સ્વભાવવાળા છે. અર્થાત્ રાગ-દ્વેષાદિ રહિતપણે નિમિત્ત બનવાના સ્વભાવવાળા હોવાથી તેમને ગુણ કે દોષ થતાં નથી.
रयणाई सुहरहिया सुंहाइहेऊ जहेव जीवाणं । तह धम्माइनिमित्तं एसो धम्माइरहिओ वि ॥ ११ ॥ रत्नादयः सुखरहिताः सुखादिहेतवो यथैव जीवानाम् ।
तथा धर्मादिनिमित्तं एष धर्मादिरहितोपि ॥ ११ ॥ જેમ રત્નાદિ સુખ રહિત હોવા છતાં જીવોને સુખાદિનો હેતુ બને છે, તેમ તે ભગવાન પોતે ધર્માદિરહિત હોવા છતાં ધર્માદિમાં નિમિત્ત બને છે.
एसो अणाइमं चिय सुद्धो य तओ अणाइसुद्धत्ति । जुत्तो य पवाहेणं, न अनहा सुद्धया सम्मं ॥ १२ ॥ एषोनादिमानेव शुद्धश्च ततोनादिशुद्ध इति ।
युक्तश्च प्रवाहेण नान्यथा शुद्धता सम्यक् ॥ १२ ॥ તે પરમાત્મા અનાદિ છે ને શુદ્ધ છે, તેથી તેમને અનાદિશુદ્ધ કહ્યા. તે અનાદિશુદ્ધતા પ્રવાહની અપેક્ષાએ જ ઘટે છે. પણ બીજી રીતે નહિ.
बंधो वि हु एवं चिय अणाइमं होइ हंत कयगो वि । इहरा उ अकयगत्तं निच्चत्तं चेव एयस्स ॥ १३ ॥ बन्धोपि खल्वेवमेवानादिमान्भवति हन्त कृतकोपि । इतरथा तु अकृतकत्वं नित्यत्वं चैवैतस्य ॥ १३ ॥ १ अ अण्णासय २ घ च तम्मयवेयण ३ घ सुहाइ होइ जहेव
