________________
अधिकार विशिका प्रथमा अन्ने आसायणाओ महाणुभावाण पुरिससीहाण । तम्हा सत्तणुरूवं पुरिसेण हिए पर्यइयव्वं ॥ ५ ॥ अन्ये आशातना महानुभावानां पुरुषसिंहानाम् ।
तस्माच्छक्त्यनुरूपं पुरुषेण हिते प्रयतितव्यम् ॥ ५ ॥
અંતે મહાપ્રભાવશાળી અને પુરુષોમાં સિંહ સમાન શ્રીતીર્થકરોની આશાતના (માર્ગવિચ્છેદ રૂપ) ન થાય તે માટે પણ આપણે શક્તિ અનુસાર હિતમાં ધર્મારાધનમાં પ્રયત્નશીલ થવું જોઈએ.
(ટી.) બીજાઓ ધર્મ કરે છે, આપણે કરવાની શી જરૂર છે ? એમ ન માનવું. જો એક માણસ ધર્મ કરે તો તેની અસર તેના સહવાસમાં આવતા સેંકડો મનુષ્યો ઉપર પડે છે. તેઓ પણ ધર્મમાં જોડાય છે અને તે લોકો પણ બીજાઓને ધર્મમાં જોડે છે, એ રીતે ધર્મ ચાલુ રહે છે અને વધતો જાય છે. જો એક પણ માણસ ધર્મ કરતો બંધ થઈ જાય, તો તેના નિમિત્તે થતો ધર્મ બંધ પડી જાય અને પરિણામે ધર્મનો વિચ્છેદ પણ થઈ જાય. એ રીતે ધર્મમાં અપ્રવૃત્તિ એ અંતે માર્ગ-વિચ્છેદરૂપ આશાતનામાં પરિણમે.
અન્ન = પાઠાંતર तेसिं बहुमाणाओ ससत्तिओ कुसलसेवणाओ य । जुत्तमिणं आसेविय गुरुकुलपरिदीहसमयाणं ॥ ६ ॥ तेषां बहुमानात्स्वशक्तितः कुशलसेवनायाश्च ।
युक्तमिदमासेवितं गुरुकुलपरिदीर्घसमयानाम् ॥ ६ ॥ ગુરુકુલવાસમાં રહીને જેમણે સિદ્ધાંતોનું સર્વાગીણ અવલોકન કર્યું છે, એવા સપુરુષોએ તીર્થકરો પ્રત્યેના બહુમાનથી પ્રેરાઈને, ગીતાર્થની સેવામાં રહીને, ધર્મના ઉપદેશ અને આચરણમાં સ્વશક્તિ અનુસાર પ્રવર્તવું એ યુક્ત છે. કારણ કે ધર્મમાં પ્રવૃત્તિ એ તીર્થકરોનું બહુમાન છે. (ટી.) આ શ્લોકમાં ગુરુકુલ વિશેષણ એટલા માટે મૂક્યું છે કે આવો પુરુષ જ સદાચારના લાભ અને સદાચાર ના સેવવાના નુકશાનને સમજી શકે છે. . जत्तो उद्धारो खलु अहिगाराणं सुयाओ ण उ तस्स ।
इय वुच्छेओ तद्देसदसणा कोउगपवित्ती ॥ ७ ॥ यत उद्धारः खलु अधिकाराणां श्रुतान्न तु तस्य । રતિ વ્યુચ્છેદ્રતદેશનાૌતુવપ્રવૃત્તિઃ ૭ १ ग च ज पयइसव्वं २ अ परिदिट्ठ ३ ज केउग
