________________
आलोचनाविंशिका पञ्चदशी
न य तं सत्थं व विसं व दुप्पउत्तु व्व कुणइ वेयालो । जंतं व दुप्पउत्तं संत्तु व्व पमाइओ कुद्धो ॥ १४ ॥ न च तच्छस्त्रं वा विषं वा दुष्प्रयुक्तो वा करोति वेतालः । यन्त्रं वा दुष्प्रयुक्तं शत्रुर्वा प्रमादितः क्रुद्धः ॥ १४ ॥ जं कुणइ भावसल्लं अणुद्धियं उत्तिमट्टकालम् । दुल्लहबोहीयत्तं अनंतसंसारियत्तं च 11 १५
यत्करोति
भावशल्यमनुद्धृतमुत्तमार्थकाले
111
1
दुर्लभबोधिकत्वमनन्तसंसारिकत्वं
च 11 १५ 11
દુષ્પ્રયુત શસ્ત્ર, હલાહલ વિષ, દુ:સાધિત એવો પિશાચ કે દુષ્પ્રયુક્ત યન્ત્ર કે તીરસ્કારથી વિફરેલો શત્રુ પણ એવું નુકશાન નથી કરતો જે નુકશાન ઉત્તમાર્થ (અનશન) કાળે અનુરિત ભાવશલ્ય કરે છે તે (અનુષ્કૃત ભાવશલ્ય) દુર્લભબોધિતા અને અનંતસંસારિતાનું કારણ બને છે. (ટી.) ૧૫મા પંચાશકમાં આ વસ્તુ છે. પંડિત મરણ એ સર્વ અનુષ્ઠાનોમાં ઉત્તમ છે. શસ્ત્ર, શત્રુ, વિષ વગેરે તો એક જ મરણમાં કારણ બને છે. જ્યારે અનુષ્કૃત એવું ભાવશલ્ય અનેક જન્મમરણની પરંપરાને સર્જે છે. અંતિમ સમયે આલોચનાના શુભ અધ્યવસાય હોય તો તે ત્રણ ભવમાં મુક્તિમાં લઈ જાય છે.
'आलोयणापरिणओ सम्मं काऊण सुविहिओ कालं ।
hi तिणि भवे गंतूण लभेज्ज निव्वाणं ॥ ' तो उद्धरंति गारवरहिया मूलं पुणब्भवलयाणं । मिच्छद्दंसणसल्लं मायासलं नियाणं च ॥ १६ ॥ तत उद्धरन्ति गौरवरहिता मूलं पुनर्भवलतानाम् । मिथ्यादर्शनशल्यं मायाशल्यं निदानं च ॥ १६ ॥ માટે ગારવરહિત એવા સાધુ પુરુષો પુનર્ભવની લતાના મૂળીઆં જેવાં આ મિથ્યાત્વશલ્ય, માયાશલ્ય અને નિદાનશલ્યનો ઉદ્ધાર કરે છે.
चरणपरिणामधम्मे दुच्चरियं अद्धि दढं कुणइ । कह वि पमायावट्टिय जाव न आलोइयं गुरुणो ॥ १७ ॥
१ सप्पो व ( पञ्चाशक ७३१) २ घ उत्तिमद्वकालंमि
