________________
॥ અર્જુમ્ ॥ श्रीशङ्खेश्वरपार्श्वनाथाय नमो नमः । आचार्य श्रीमद्-अमरचन्द्रसूरिविरचितम्
श्रीविभक्तिविचारप्रकरणम् ।
( ભાવાર્થસહિતમ્ )
वीरं नत्वा गुरून् नत्वा, स्मृत्वा च श्रुतदेवताम् । श्रीविभक्तिविचारस्य, भावार्थो लिख्यते मया ॥१॥
.
निम्मलनाणपयासियवत्थुविभतिं नमित्तु वीरजिणं । किंचि विभत्तिवियारं, वुच्छं बालावबोहत्थं ॥ १ ॥
ભાવાર્થ—શિષ્ટપુરુષોના આચરણને અનુસરીને પ્રકરણકાર પોતે ગ્રંથની શરૂઆતમાં મંગલ, અભિધેય અને પ્રયોજન વગેરેને બતાવતા કહે છે કે-નિર્મળ એવા કેવલજ્ઞાનથી પ્રકાશિત કર્યા છે વસ્તુઓના ભેદો જેમણે એવા શ્રીવીરભગવાનને નમસ્કાર કરીને બાલજીવોના બોધને માટે સંક્ષેપમાં ‘વિભક્તિવિચાર’ નામના પ્રકરણને હું કહીશ. આ શ્લોકમાં ‘નમિત્તે વીરનિ ં’ એ પદથી વીરભગવાનને નમસ્કાર કરવારૂપ ભાવમંગલ છે. ‘વિત્તિવિયાર” એ પદથી અભિધેય તથા ગ્રન્થનું નામ જણાવ્યું છે. ‘વાતાવવોત્થ’ એ પદથી બાલજીવોના બોધને માટે રચનારૂપ પ્રયોજન બતાવાયું છે, અને ઉપાયઉપેયાદિ સંબંધો તો અર્થાપત્તિથી આવી જાય છે ।।૧।।
