Page Text
________________
શ્રી નવપદ પ્રકરણ ગ્રંથને ગુજરાતી ભાવાનુવાદ
૩૫ કર્યો. ફરી ગુરુએ કહ્યું હવે ધોતિયું પહેરે. તેમણે કહ્યુંઃ જે જેવાનું હતું તે જોઈ લીધું. હવે ધોતિયાનું કામ નથી.
ફરી ગુરુએ વિચાર્યું કે એમની પાસેથી ઉપાયથી છત્ર વગેરે મૂકાવ્યું. હવે એમને ભિક્ષા લેવા જતા કરું. કારણ કે (જે ભિક્ષા લેવા ન જાય તે) કઈ રીતે એકલા થાય તે કેવી રીતે આહાર કરે ? અથવા નિર્જરા કેવી રીતે મેળવે? તેથી સાધુઓની સાથે સંકેત કરીને ગુરુએ કહ્યુંઅમે બીજા ગામે જઈએ છીએ. ત્યાંથી પાછા ન આવીએ ત્યાં સુધી પિતાને બધું મેળવી આપવું. (= જે જોઈએ તે લાવી આપવું.) સાધુઓએ એમ કરીશું એમ સ્વીકાર્યું. પછી ગુરુ પિતાને કહીને બીજા ગામે ગયા. ફલ્યુરક્ષિત વગેરે બધા સાધુઓએ પણ ભિક્ષા સમયે ભિક્ષા લાવીને ભોજન કરી લીધું. કેઈએ પણ તેમની કાળજી ન કરી. ત્યારે તેમણે વિચાર્યું નકકી આ દયા વગરના છે, કેવળ નામથી જ મુનિ છે, જેથી હું ભૂખ્યો હોવા છતાં આ પ્રમાણે ભોજન કરીને (પોતાના) કામોમાં લાગી જાય છે. આ પ્રમાણે અશુભ સંક૯૫–વિકલ્પ કરતા તેમને રાત્રિ સહિત દિવસ પસાર થઈ ગર્યો. બીજા દિવસે સૂરિ આવી ગયા. પિતાએ બધું કહ્યું. ગુરુએ કપટથી સાધુઓને ઠપકે આપીને કહ્યું : હું જ તમારા માટે ભિક્ષા લઈ આવું છું. પછી ગુરુએ ઊભા થઈને પાત્ર લીધું. તેમના પિતાએ વિચાર્યું સઘળી દિશાઓમાં જેનું માહાસ્ય પ્રગટ થયું છે એ મારે પુત્ર મારા માટે ભિક્ષાએ કેવી રીતે જશે? આથી હું જાતે જ જાઉં. (આમ વિચારીને) ગુરુના હાથમાંથી પાત્ર લઈ લીધું, અને ભિક્ષા માટે નીકળ્યા. ખ્યાલ ન હોવાથી એક શેઠના ઘરમાં પાછલા બારણાથી પ્રવેશ કર્યો. શેઠે કહ્યું છે મુનિ ! પાછલા બારણાથી પ્રવેશ કેમ કરે છે? મુનિએ કહ્યું : 'ભલા માણસ!) લક્ષમી આવતી હોય ત્યારે આગળનો દરવાજે શું કે પાછળને દરવાજે શું? આ સાધુ અત્યંત સુંદર ઉત્તર આપનાર છે એમ ખુશ થઈને શેઠે બત્રીસ ઉત્તમ લાડુ વહોરાવ્યા. મુનિએ વસતિમાં આવીને ગુરુને લાડુ બતાવ્યા. ગુરુ બોલ્યાઃ તમને પરંપરા ચલાવનારા બત્રીસ ઉત્તમ શિર્ષો થશે. પણ આ પહેલી લબ્ધિ છે માટે લાડુ સાધુઓને આપો. વળી– “અહીં સાધુઓને આહાર આપવાથી જીવો મનુષ્ય–દેવનાં સુખ ભોગવીને પરંપરાએ મોક્ષસુખને પણ પામે છે. તેથી તેમણે બધા લાડુ સાધુઓને આપી દીધા. પછી પિતાના માટે ફરી લેવા ગયા. ઘી અને મધુર રસથી યુક્ત ખીર મળી. આવીને ભોજન કર્યું. વિશિષ્ટ લબ્ધિસંપન્ન તે મુનિ તે દિવસથી જ સકલગચ્છને ઉપકારી થયા
તે ગચ્છમાં બીજા પણ ત્રણ મુનિઓ શ્રેષ્ઠ લબ્ધિથી સંપન્ન હતા. તેમના નામ આ પ્રમાણે છે – વસ્ત્રપુષ્પમિત્ર, ધૃતપુષ્પમિત્ર અને દુર્બલિકા પુષ્પમિત્ર. તેમાં વસ્ત્રપુષ્પમિત્રને લબ્ધિ આ હતી- દ્રવ્યથી ગચ્છને જેટલાં વસ્ત્રો જોઈએ તેટલાં વસ્ત્રો લાવી શકે. ક્ષેત્રથી મથુરાનગરીમાં લાવી શકે. કાળથી શિયાળામાં અને ચોમાસામાં લાવી શકે. ભાવથી
| SR No. | 022030 |
| Book Title | Shravakna Bbar Vrato Yane Navpad Prakaran |
| Original Sutra Author | N/A |
| Author | Rajshekharsuri |
| Publisher | Vijaydansuri Jain Gyanmandir ane Paushadhshala Trust |
| Publication Year | 1991 |
| Total Pages | 498 |
| Language | Gujarati |
| Classification | Book_Gujarati |
| File Size | 15 MB |