________________
[ ૩૭ ]
| વિષય
પૃષ્ઠ
૧૮૧
१८3
૧૯૨
ગાથાંક ૪૨-૪૩ તિલકાચાર્યના અનુમાનોના બાધક અનુમાનો.
૧૬૨ ૪૪-૪૬ તિલકાચાર્યકૃત પ્રતિષ્ઠાકલ્પની અપ્રમાણિકતા.
૧૬૪ ૪૭–૪૯ સાધુના હાથે જ પ્રતિમા પ્રતિષ્ઠાની સિદ્ધિ.
૧૬૮ પ્રતિમા શબ્દના અર્થોની સિદ્ધિ
૧૬૯ ૫૦ તિલકાચાર્યના વચનો કલંકદાનાદિ સ્વરૂપ છે.
૧૭૩ ૫૧–૫૩ ત્રણ દોધક કાવ્યોને આશ્રીને તિલકાચાર્યનો તિરસ્કાર.
૧૭૫ ૫૪–૫૫ પૂનમની પખીનો નિષેધ અને તિલકાચાર્યનું સંઘબાહ્યપણું. ૫૬-૬૨ પૂનમની પક્કી કરવા માટેની યુક્તિઓ અને તેનો નિરાસ.
૧૮૨ ૬૩–૭૩ પાક્ષિક શબ્દથી આગમગ્રંથોમાં ચતુર્દશી જ લીધી છે. ૭૪–૭૬ સૂત્રની ગતિનું મંગલક્ષણ દોષ કથન. ૭૭–૭૮ ચતુર્દશીપક્ષમાંથી પૂર્ણિમાપક્ષ નીકળ્યો.
૧૯૪ ૭૯-૮૫ તૃતુલ્ય યુક્તિઓનું દૂરીકરણ.
૧૯૫ ૮૬ પૂનમની પફખી કરવા જતાં ચંદ્રપ્રભાચાર્યે શું શું છોડ્યું?
૨૦૧ ८७-८८ શ્રાવક ઉપધાન કરવા જ જોઈએ.
૨૦૨ ૯૦–૧૦૩ મહાનિશીથસૂત્રનું પ્રામાણ્યપણું.
૨૦૫ ૧૦૪–૧૦૫ આજ્ઞાના અભાવમાં અનાજ્ઞા જ છે. ઉપધાનની અશ્રદ્ધામાં આશાતના. ૨૨૪ ૧૦૬–૧૦૯ ક્રિયા માટે કેટલા શ્રુતના અભ્યાસની જરૂર?
૨૨૫ ૧૧૦–૧૧૨ આગમ વ્યવહારીને યોગની અનિયતતા.
૨૨૫ ૧૧૩–૧૧૬ ઉપધાન અંગે અન્ય કૃતની સાક્ષી.
૨૨૮ ૧૧૭ ઉપધાનના વિષયમાં દષ્ટાન્તો.
૨૩૧ ૧૧૮–૧૧૯ પૂર્વપક્ષી વાદીની શંકા અને તેનો ઉત્તર
૨૩૧ ૧૨૦–૧૨૨ પંચમંગલસૂત્રનું મહાશ્રુતસ્કંધપણું. ૧૨૩–૧૨૫ ઉપધાનની કર્તવ્યતા. ૧૨૬-૧૨૮ ગુરૂ આજ્ઞા અનુજ્ઞાનું દ્વિવિધપણું.
૨૩૩ ૧૨૯–૧૩૧ યોગ્યાયોગ્યની વિચારણા.
૨૩૫ ૧૩૨–૧૩૬ કુપાલિકોનું ધ્યાન, અનંતભવના કારણરૂપ છે.
૨૩૭ ૧૩૭–૧૩૮ યોગવહનનું અનૈયત્યપણું. ૧૩૯–૧૪૧ પૂનમીયાના ત્રિવિધ ઉત્સુત્ર તથા સાધુપ્રતિષ્ઠા આદિના પ્રતિષેધનું કથન. ૨૪૧
૨૩૨
૨૩૩
