________________
૩૫૪ જે
કુપક્ષકૌશિકસહસ્ત્રકિરણાનુવાદ न मुणइ एअं पोसहपज्जवसाणं तहेव उच्चारो।
जं पोसहमि कप्पइ, कप्पइ तं तस्स सामइए॥१०॥
તે જિનવલ્લભ એટલું પણ જાણતો નથી કે “આ સામાયિક, પૌષધ સહચરિત છે. અર્થાત પૌષધ સમકાલીન છે. એટલે જ્યાં સુધી પૌષધ હોય ત્યાં સુધી સામાયિક રહે. અને સામાયિક ઉચ્ચરાવતી વખતે પણ નાવ પસદં પૂમ્બુવાસન એમ બોલાય છે. આ સામાયિક અલ્પ કાલીન નથી.' આમ હોવાથી જે પૌષધમાં કહ્યું તે પૌષધ સંબંધીના સામાયિકમાં પણ કહ્યું છે. | ગાથાર્થ-૧૦૫ /
હવે કશ્યપણાને વિષે પ્રવચનની સાક્ષી આપે છે. तेणेवागमवयणं, उद्दिट्टकडंपि भुंजई सड्ढो।
कयसामाइओऽवि निसीह-भास-चुण्णिप्पमुहगंथे॥१०६॥
જે કારણ વડે કરીને પૌષધમાં જે કહ્યું એમ કહ્યું છે તે કારણ વડે કરીને પૌષધિકને ઉદ્દેશીને બનાવેલું અશનાદિક, ક્તસામાયિક એટલે કરેલું છે સામાયિક જેને એવો શ્રાવક પણ ખાઈ શકે. નીશિથભાષ્ય-ચૂર્ણિ વગેરે ગ્રંથોમાં કહેવું છે કે
कामी सघरंगणओ, थूल पइण्णा सि होइ दट्ठव्वा। छेअण भेअणकरणे, उद्दिट्टकडंपि सो भुंजे ॥१॥
નિશિથ-ભાગ્ય-ચૂર્ણિ-ઉદેશો-૧૫ આ ગાથાની ચૂર્ણિ પૂનમીયા મતના અધિકારમાં લખેલી છે. ત્યાંથી જાણી લેવી. આ કહેવા વડે કરીને આધુનિકો વડે કરીને પૌષધિકોનું ભોજન નિવારાય છે તે પણ દૂર કર્યું જાણવું કરેલા સામાયિકવાળાને પણ ભોજનનું નિશિથચૂર્ણિ આદિમાં કહેલું હોવાથી || ગાથાર્થ-૧૦૬ II હવે વ્યક્તિરેકમાં દોષ કહે છે.
अण्णहऽवहिमपुण्णे, लोवे वयभंगपावयं पयर्ड।
तेणं तम्मय-सावंय सामइए पोसहे असुहं॥१०७॥
જો કથ્ય અને અકથ્ય વસ્તુને આશ્રીને સામાયિકનું પૌષધની સાથે સમાનપણું ન હોય. એટલે કે નિદ્રા બાદ પણ પૌષધ ટકે અને સામાયિક ચાલ્યું જતું હોય તો જે અવધિ નક્કી કરી છે તે અવધિ પૂર્ણ થયા પહેલાં સામાયિકનો વિલોપ થયે છતે સામાયિક વ્રતભંગનું પાપ પ્રગટ જ થાય છે. અને એથી કરીને ખરતર મતના શ્રાવકને પૌષધમાં પણ સામાયિકનો ભંગ થાય છે અને સામાયિકનો ભંગ થતો હોવાથી પાપલેતુરૂપ હોવાથી તેમના મતે લીધેલું સામાયિક પણ અશુભ કરનાર છે. || ગાથાર્થ-૧૦૭ //
