________________
300 -
કુપક્ષકૌશિકસહસ્ત્રકિરણાનુવાદ संपन्ना (ते पत्ता) सोऽवि हु तणयाण वेअअज्झयणं। कारेमाणो दिट्ठो सिट्ठो सूरिप्पहाणेहिं॥६॥ सुणु वक्खाणं वेअस्स एरिसं सारणीइ परिसुद्धं। सोऽवि सुणंतो उप्फुल्ललोअण्णो विम्हिओ जाओ॥७॥ किं बम्हा रूवजुयं काऊणं अत्तणा इह उइण्णो। इअ चिंतंतो विप्पो पयपउमं वंदई तेसिं॥८॥ सिवसासणस्स जिणसासणस्स सारक्खरे गहेऊणं। इअ आसीसा दिना सूरिहिं सकसिद्धिकए६॥ 'अपाणिपादो हुयमनो ग्रहीता, पश्यत्यचक्षुः स श्रृणोत्यकर्णः। स वेत्ति विश्वं नहि तस्य वेत्ता, शिवो ह्यरूपी स जिनोऽवताद्वः॥१०॥ तो विप्पो ते जंपइ चिट्ठह गुट्ठी तुमेहिं सह होइ। तुम्ह पसाया वेअत्थपारगा हुंति मे अ सुआ॥११॥ ठाणाभावा अम्हे चिट्ठामो कत्थ इत्थ तुह नयरे?। चेइअवासिअमुणिणो न दिति सुविहिअजणे वसिऊ॥१२॥ तेणवि सचंदसाला उवरिं ठावित्तु सुद्धअसणेणं। पडिलाभिअ मज्झहे परिखिआ सव्वसत्थेसु ॥१३॥ तत्तो चेइयवासिअमुंडा तत्थागया भणंति इमं। नीसरह नयरमज्झा चेइअवज्झा न इह ठंति॥१४॥ इअ वुत्तंतं सोउं रण्णो पुरओ पुरोहिओ भणइ। रायावि सयलचेइअवासीणं साहए पुरओ॥१५॥ जइ कोऽवि गुणड्ढाणं इमाण पुरओ विरूवयं भणिही। तं निअरजाउ फुडं नासिमि सकिमियभसणुव्व ॥१६॥ रण्णो आएसेणं वसहि लहिऊं ठिआ. चउम्मासि। तत्तो सुविहिअमुणिणो विहरंति जहिच्छिअं तत्थ ॥१७॥ इत्यादिरुद्रपल्लीयसङ्घतिलकसूरिकृतदर्शनसप्ततिकावृत्तौ, यद्यप्यत्रापि प्रभावकचरित्रेण सह भूयोऽसंगतं तथापि खरतरविरुदहेतुः खरतरबिकल्पितश्चैत्यवासिभिः सह विवादस्तत्र नास्तीत्यत्रार्थे सम्मतमेवेति दर्शितं.
હે વત્સો! તમે સાંપ્રતકાલે અણહિલપુર પત્તન તરફ જાવ. ત્યાં ચૈત્યવાસીના મુનિઓ દ્વારા સુવિહિત યતિઓનો પ્રવેશ નિવારાય છે. અને ત્યાં તમારે તમારી શક્તિ અને બુદ્ધિવડે કરીને સુવિહિત સાધુઓનો પ્રવેશ કરાવવો. તમારી સિવાય કોઈ એવો વિદ્વાન નથી કે આ કાર્ય કરી શકે” ગુરુ મહારાજની આ આજ્ઞાને મસ્તકે ચઢાવીને આ શિષ્યો ક્રમે કરીને ગુજરાતની ધરાના મુગટ સમાન એવા અણહિલપુર પાટણમાં આવ્યા. અને ગીતાર્થ મુનિઓની સાથે વસતિ માટે ઘરે ઘરે ફર્યા. પરંતુ કોઈ ઠેકાણે વસતિ મલી નહિ. ત્યારે ગુરુ મહારાજનું વચન યાદ આવ્યું,
તે પાટણ નગરની અંદર સર્વ કલાઓથી શોભતા ચંદ્રની જેવો દુર્લભરાજ નામનો રાજા છે. તેને સર્વ પુરોહિતમાં સારભૂત એવો સોમેશ્વર નામનો પુરોહિત હતો. તે સાધુઓ તેના ઘરે પહોંચ્યા તે વખતે તે પુત્રોને વેદનું અધ્યયન કરાવતા પુરોહિતને જોયો. ત્યારે સૂરીશ્વરોએ કહ્યું કે વેદનું વ્યાખ્યાન આવી રીતની સારણીવડે કરીને શુદ્ધ થયેલ સાંભળો. વ્યાખ્યાન વિકસીત લોચનવાળો પુરોહિત પણ સાંભળતાં વિમિત થયો. પુરોહિત વિચારવા લાગ્યો કે “ખરેખર શું બ્રહ્મા પોતે જ બે રૂપ કરીને મારે ત્યાં આકાશમાંથી પધાર્યા?”
એમ ચિતવતો તે પુરોહિત બ્રાહ્મણ બન્નેના ચરણકમલમાં પ્રણામ કરે છે. તે વખતે શિવશાસન અને જિનશાસનના સારા અક્ષરોને ગ્રહણ કરીને પોતાના કાર્યની સિદ્ધિ માટે બને આચાર્યોએ આ પ્રમાણે આશીર્વાદ આપ્યો.
'अपाणिपादो ह्यमनो ग्रहीता, पश्यत्यचक्षुः स श्रृणोत्यकर्णः। . . . . स वेत्ति विश्वं न हि तस्य वेत्ता, शिवो ह्यरूपी स जिनोऽवताद्वः॥१०॥ .