________________
૨૩૦ ૪
કુપક્ષકૌશિકસહસ્ત્રકિરણાનુવાદ ____ जइ एवं ता सवं, परिहरिअव्वं सुअंपि तुज्झ मए। - તેવોવાસામુહી, પશ્ચિ /જુત્તા 998ા
જો પૂર્વે કહ્યા પ્રમાણે તારા મતમાં એ પ્રમાણે છે તો તારે બધું પણ શ્રત છોડવા લાયક થશે. તે કેવી રીતે? તે કહે છે. લેપોપાસક વગેરે એટલેકે સૂત્રકૃતાંગ નામના સૂત્રના બીજા શ્રુતસ્કંધમાં જણાવેલ લેપશ્રાવકના અધિકાર આદિની વાતો પ્રાયઃ કરીને એક એક સૂત્રોમાં જ જણાવેલી હોય છે. જેમ લેપ શ્રાવકના વર્ણનનો અધિકાર સૂત્રકૃતાંગમાં છે તેમ બીજે કોઈ પણ ઠેકાણે મલતો નથી. એટલે તારે આચારાંગ છોડી દેવું પડે. તેવી રીતે આચારાંગમાં કહેલો બધો વિચાર, બીજા અંગોમાં જણાતો નથી. એ પ્રમાણે એકમાં કહેલો અને બીજામાં ન કહેલો હોવાથી તારે સમગ્ર શ્રત છોડી દેવાની આપત્તિ આવશે. એ વાત તારે જ વિચારી લેવાની રહે છે. | ગાથાર્થ-૧૧૪ | હવે પ્રવચનનું સ્વરૂપ જણાવે છે.
तम्हा जिणिंदसासण-मायरिअपरंपरानुवट्टिज ।
तेणिव सूआ बहुहा कस्स यऽसूआवि सूरिपहा ॥११॥
તે કારણથી જિનેશ્વર પ્રભુનું શાસન, આચાર્યપરંપરાને અનુસરતું છે. આચાર્ય પરંપરા સિવાય કોઈપણ અનુષ્ઠાન અથવા શ્રુત સંભવે નહિ. અર્થાત્ અનુષ્ઠાન અને શ્રુત બધુંજ તેને આધીન છે. અને તે કારણથી શાસ્ત્રોને વિષે ઉપધાન આદિ ક્રિયાઓનું નામોચ્ચાર આદિવડે કરીને ફક્ત સૂચન અનેક પ્રકારે છે. કોઈક શાસ્ત્રમાં ક્રિયાવિશેષની સૂચનાનો પણ અભાવ હોય છે. તો તે પણ “આચાર્ય મહારાજ એ જ રસ્તો છે જેનો” એવા સૂરિપદ–સૂરિમાર્ગથી જાણી લેવું. એટલે આગમમાં જો કે ન મલતું હોય તો પણ સૂરિપરંપરામાં કેટલીક વાતો આવેલી હોય છે.
આ વાતનો ભાવ એ છે કે શાસ્ત્રોને વિષે કોઈક સ્થલે નામોચ્ચાર માત્ર હોય છે. કોઈક સ્થલે વિસ્તારથી હોય છે. અને કોઈક ઠેકાણે નામનો પણ સંભવ ન હોય. તેવી બધી વાતોનું સવિસ્તર ક્રિયા કરવા સ્વરૂપ જો કોઈ ભૂલ હોય તો પરંપરા જ છે. બીજું કોઈ નથી. // ગાથાર્થ–૧૧૫ || હવે ચાલુ અધિકાર જણાવે છે.
आयारो. उवहाणं, सूआमित्तेण णेगसुत्तेसु । किंचिवि वित्थरवयणं, महानिसीहमि को दोसो ?॥११६॥
ઉપધાન આચાર એટલે જ્ઞાનાચાર. તે જ્ઞાનાચાર, સૂચનરૂપે અનેક સૂત્રોને વિષે “વસે ગુરુeત્તે નિયં, ગોધાવં વહાણવ” જોગવાલા અને ઉપધાનવાળા થઈને ગુરુકુલમાં હંમેશા રહેવું.” ઇત્યાદિ રૂપે છે જ. અને મહાનિશીથમાં કંઈક વિસ્તારથી જણાવેલ છે. તેમાં શું દોષ છે? કોઈ પણ દોષ નથી. | ગાથાર્થ-૧૧૬ |
