Page Text
________________
- શ્રી પ્રવચન પરીક્ષાનુવાદ ભાગ-૧
૪ ૨૧૧ एगेणं चउत्थेणं पणवीसाए आयंबिलेहि, णाणत्यवं एगेणं चउत्थेणं पंचहिं आयंबिलेहि, एवं सरवंजणमत्तबिंदुपयच्छेयपयक्खरविसुद्धं अविचामेलिअं अहिजित्ताणं गोतओ कसिणं सुत्तत्थं विण्णेयं, जत्थ य संदेहं हवेजा तं पुणो२ वीमंसिअनीसंकमवधारेऊण णीसंदेह करेजा ॥२१॥
“હે ભગવંત! તે ઇરિયાવહિયંનું અનુષ્ઠાન કર્યા પછી શું ભણવું જોઈએ? હે ગૌતમ! શક્રસ્તવ આદિ ચૈત્યવંદન વિધાન. પરંતુ તેમાં શક્રસ્તવ (નમુત્થણ) જે છે તે એક અટ્ટમ અને ૩૨ આયંબીલવડે અને અરિહંતસ્તવ (અરિહંત ચેઈઆણં) એક ઉપવાસ અને પાંચ આયંબીલ વડે તથા ચતુર્વિશતિસ્તવ (લોગસ્સ) ૧ છટ્ટ ૧ ઉપવાસ અને ૨૫ આયંબીલ વડે, જ્ઞાનસ્તવ (પુખવરદી ) ૧ ઉપવાસ અને પાંચ આયંબીલ વડે. એ પ્રમાણે વર, વ્યંજન, માત્રા, બિંદુ, પદચ્છેદ, પદાક્ષરોથી વિશુદ્ધ, અવ્યક્તાગ્રંડિત ભણીને હે ગૌતમ! ત્યાર પછી સંપૂર્ણ સૂત્રના અર્થને જાણવું. જ્યાં જ્યાં સંદેહ હોય ત્યાં ત્યાં વિમર્શન કરીને નિઃશંક અવધારણ કરીને નિઃસંદેહિત કરવું. (૨૧)”
एवं सुत्तत्योभयचिइवंदणविहाणं अहिञ्जित्ताणं तओ सुपसत्थे ‘सोहणे तिहिकरणमुहुत्तनक्खत्तजोगलग्गससीबले जहासत्तीए जगगुरूणं संपाइअपूओवयारेण पडिलाहिअसाहुवग्गेण य भत्तिभरनिब्भरेणं रोमंचकंचुअवेपुलइन्जमाणतणू सहरिसविसिवयणारविंदेणं सद्धासंवेगविवेगपरमवेरग्गमूलं विणिहयघणरागदोस-मोहमिछत्तमलकलंकेण सुविसुद्धसुनिम्मलविमलसुभसुभयराणुसमयसमुल्लसंतसुपसत्थज्झवसायगएण पवयण (भुवण) गुरुजिणंदपडिमाविणिवेसिअनयणमाणसेण अणण्णमाणसेगग्गचित्तयाए 'धण्णोऽहं पुण्णोऽहंति जिणवंदणाइणा सहलीकयजम्मोत्ति' इइ मण्णमाणेणं विरइअकरकमलंजलिणा हरिअतणबीअजंतुविरहिअभूमीए निहिओभयजाणुणा सुपरिफुडसुविइअनीसंकयजहत्थसुतत्त्थोभगं पए पए भावेमाणेणं दढचारित्तसमयन्नूअप्पमाइअअणेगगुणसंपओवएण गुरुणा सद्धिं साहुसाहुणीसाहम्मिअसेसबंधुवग्गपरिअरिएणं चेव पढमं चेइए वंदेअब्बे, तयणंतरं च गुणड्ढे अ साहुणो, तहा साहम्मिअजणस्स, णं जहासत्तीए पाणावाए जाए णं सुमहग्धयमउअचोक्खवत्थपयाणाइणा वा महासम्माणो कायव्यो, एआवसरंमि सुविइअसमयसारेण गुरुणा पबंधेण अक्खेवनिक्खेवाइएहिं पबंधेहि संसारनिव्वेअजणणिं सद्धासंवेगमुप्पायगं धम्मदेसणं कायव्वं (२२)
હવે એ પ્રમાણે સૂત્ર, અર્થ, ઉભયસહિત એવું જે ચૈત્યવંદનવિધાન ભણ્યા પછી પ્રશસ્ત શોભન એવા તિથિ, કરણ, મુહૂર્ત, નક્ષત્ર, યોગ, લગ્ન, ચંદ્રબલમાં યથાશક્તિએ સારી રીતે એકઠાં કરેલા પૂજાના ઉપચાર વડે કરીને જગદ્ગુરુને પૂજીને, સાધુમહારાજને પડિલાભીને, ભક્તિના સમૂહથી ભરપૂર અને રોમરાજીથી કંચુકિત થયેલું છે શરીર જેનું અને હર્ષપૂર્ણ ઉલ્લસિત વદન કમળ વડે કરીને શ્રદ્ધા, સંવેગ, વિવેક, પરમ વૈરાગ્ય મૂળ એવા પ્રકારનું અને નાશ કરેલા છે ઘણાં નિબિડ, રાગ, દ્વેષ, મોહ, મિથ્યાત્વરૂપી કલંકો જેના વડે એવો સુવિશુદ્ધ, સુનિર્મલ, વિમલ, શુભ, શુભતર, પ્રતિ સમય સમુલ્લસિત સુપ્રશસ્ત, અધ્યવસાયગત ચિત્ત વડે ભુવનગુરુ એવા જિનેશ્વર ભગવંતની પ્રતિમાને વિષે સ્થાપન કરેલ છે નયન અને મન જેનાં એવા અનન્ય મનવાળો અને એકાગ્રચિત્ત પણા વડે કરીને “હું ધન્ય છું, હું પુણ્યશાળી છું, જિનવંદન આદિ વડે કરીને સફલીકૃત જન્મવાળો છું’ એ પ્રમાણે પોતાને માનતો અને રચેલ છે હાથરૂપી અંજલી જેને એવો તે વનસ્પતિ, તૃણ, બીજ, જંતુ આદિથી રહિત ભૂમિને
| SR No. | 022027 |
| Book Title | Kupaksha Kaushik Sahasra Kiran Aparnam Pravachan Pariksha |
| Original Sutra Author | N/A |
| Author | Dharmsagar, Narendrasagarsuri, Munindrasagar, Mahabhadrasagar |
| Publisher | Shasankantakoddharsuri Jain Gyanmandir |
| Publication Year | 2002 |
| Total Pages | 502 |
| Language | Sanskrit, Gujarati |
| Classification | Book_Devnagari & Book_Gujarati |
| File Size | 16 MB |