________________
१६८
आगमोपनिषद् नूचानविरचितप्रतिष्ठाकल्पानुसारकृतप्रतिष्ठानां श्रीजिनप्रतिमानामे तदुक्ताचारं विना प्रतिष्ठितत्वे यदुच्यते तदवन्द्यत्वं तदाश्रित्यापि वाच्यम् ।
શ્રી ઉમાસ્વાતી વાચક, શ્રી હરિભદ્રસૂરિ વગેરે પૂર્વાચાર્યોએ રચેલ પ્રતિષ્ઠાકલ્પને અનુસારે જેમની પ્રતિષ્ઠા કરી છે, તેવી પ્રતિમાઓ પણ આણે કહેલ આચાર વિના પ્રતિષ્ઠિત કરી હોવાથી જે અવંદનીય કહેવાય છે, તેની બાબતમાં પણ ઉપરોક્ત રીતે (દેવવિષયક શ્રદ્ધા કાલુષ્ય) સમજવું જોઇએ.
तथा सबीजयोगं विना प्रतिमान्ततपोयोगवानपि मुनि भिवन्द्य इत्येवंविधवाक्यैश्चारित्राराधकमुनेरप्यवन्दने गुरुविषयश्रद्धानमपि विशीर्यते ।
તથા સબીજયોગ વિના પ્રતિમા સુધીના તપોયોગોદ્રહન કરનાર મુનિ પણ વંદનીય નથી, એવા વાક્યોથી ચારિત્રા આરાધક મુનિને પણ વંદન ન કરવાથી ગુરુવિષયક શ્રદ્ધાનો પણ વિનાશ થઇ જાય છે.
यतः - परगच्छेवि सगच्छे जे संविग्ग बहुस्सुआ साहू | तेसि अणुरागबन्धं मा मुञ्चसु मच्छरेण हओ ||१।। इतिवचनात्परगच्छस्वगच्छसम्बन्धिषु संविग्नेषु बहुश्रुतेषु साधुषु प्रशस्तत्वेन रागस्य कार्यत्वेनाप्युक्ते सति यत्तदुपरि मत्सरेण तेषामवन्दनम, तेन हारितबोधिबीजोऽपि पर्यटत्यनन्ते संसारकान्तारे शरीरी ।
કારણ કે સ્વગચ્છ કે પરગચ્છમાં પણ જે સંવિજ્ઞ બહુશ્રુત
