________________
GO
શતકસંદોહ હે ગૌતમ ! બત્રીશવર્ષના, સશક્ત, નિરોગી યુવાનના શરીરમાં લોઢાની તપાવેલી ધગધગતી સોયો એક સાથે ખોંસવામાં આવે અને જે દુઃખ થાય એનાથી આઠગણું દુઃખ ગર્ભમાં રહેલા જીવને હોય છે. ૯૨
जायमाणस्स जं दुक्खं, मरमाणस्स जंतुणो । तेण दुक्खेण संतत्तो, न सरई पुव्वजाइयं ॥ ९३ ॥
જન્મતાં ને મરતાં જીવને જે દુખ હોય છે એ દુઃખથી સંતપ્ત જીવ પૂર્વના જન્મનું સ્મરણ કરી શકતો નથી. ૯૩
ता धीर मा विसीअसु, इमासु अइअप्पवेअणासु तुमं । को उत्तरिउं जलहि, निबुड्डए गुप्पईनीरे ? ॥ ९४ ॥
તેથી હે ધીર ! તું અહીની આ અલ્પવેદનાઓથી ખેદ ન પામ! આખો સાગર તર્યા પછી ગાયના પગલા જેટલા પાણીમાં કોણ ડૂબે? ૯૪
न परो करेइ दुःक्खं, नेव सुहं कोइ कस्सई देई । जं पुण सुचरिअदुचरिअं, परिणमइ पुराणयं कम्मं ॥ ९५ ॥
બીજો કોઈ જ સુખ કે દુઃખ આપતો નથી પરંતુ પૂર્વે પોતે કરેલા શુભાશુભ કર્મનું જ એ પરિણામ છે. ૫
न हु होइ सोइअव्वो, जो कालगओ दढं समाहीए । સો સોફ સોવ્યિો . તવસંક્રામકુક્કો નો ૩ / ૧૬
જે સુંદર સમાધિપૂર્વક કાલધર્મ પામ્યો છે અર્થાત્ જેને મૃત્યુને .મંગલમય - મહોત્સવરૂપ બનાવ્યું છે તેનો શોક કરવા જેવો નથી. પરંતુ જે તપ અને સંયમથી દુર્બલ - રહિત છે તેનો શોક કરવા જેવો છે. ૯૬
