________________
૫૮
શતકસંદોહ
આંખનો મેલ, કાનનો મેલ, કફ (શ્લેષ્મ), નાકનો મેલ, પરું, મૂત્ર, વિષ્ટા આ બધી તારી પોતાની ગંધ છે. (એમ સમજ) ૫૮
जो परगिहस्स लच्छिं, कहिंपि पासित्तु कहइऽहं धणिओ । सो किर सयं दरिद्दो, भासतो कहं न लज्जेइ ? ॥ ५९ ॥
જે બીજાના ઘરની લક્ષ્મીને ક્યાંય પણ જોઈને ‘હું ધનવાન છું’ એમ કહે છે પણ તે પોતે દરિદ્ર છે, છતાં હું ધનાવાન છું; એમ કહેતા તેને શરમ કેમ નથી આવતી ? ૫૯
जो परधणेण सहणो, जो परगंधेण मण्णइ सुगंधोऽहं । तं पुरिसं गयलजं, हसंति वेरग्गअमियधरा ॥ ६० ॥
જે બીજાના ધનથી પોતાને ધનવાન માને છે, જે બીજાની સુગંધ વડે પોતાને સુગંધવાળો માને છે, તે નિર્લજ્જ પુરુષને જોઈને વૈરાગ્યરૂપ અમૃતને ધારણ કરનારા મહાત્માઓ હસે છે. ૬૦
जस्स य जस्स य जोगो, तस्स तस्स य हवेज्ज हुं विओगो । રૂપ નાળ વિત્તા !, વિસવિર્સ તૂરો મુદ્દે ॥ ૬ ॥
આ સંસારમાં જેનો જેનો સંયોગ થાય છે તેનો તેનો વિયોગ અવશ્ય થાય છે. આ હકીકત જાણીને હે વિરક્ત આત્માઓ ! વિષયરૂપ ભયંકર વિષનો દૂરથી જ ત્યાગ કરો. ૬૧
अंचेइ कालो य तरंति राइओ, नयावि भोगा पुरिसाण निच्चा । उविच्च भोगा पुरिसं चयंति, दुमं जहा खीणफलं व पक्खी ॥ ६२ ॥
સમય પસાર થાય છે. રાત્રિઓ ચાલી જાય છે અને વળી મનુષ્યોના વિષય ભોગો પણ અનિત્ય છે. કારણ કે- જેમ પક્ષી ફળરહિત વૃક્ષનો ત્યાગ કરે છે; તેમ ભોગો પણ પુરુષને પ્રાપ્ત થાય
