________________
વૈરાગ્યસાયણશતક
૫૧
परिहर कुमित्तसंगं, जस्स य संगाओ हवसि चलचित्तो । वाएण हीरमाणो, दुमुव्व कुरु साहुसंसग्गं ॥ २७ ॥
હે જીવ ! કુમિત્રના સંગનો ત્યાગ કર. કારણ કે- પવનથી ખેંચી જવાતા વૃક્ષની જેમ એ મિત્રના સંગથી તું ચંચળ ચિત્તવાળો બન્યો છે, માટે સજ્જન પુરુષોનો સંગ કર ! ૨૭
कारागिहम्मि वासो, सीसे घाओ वि होउ खग्गस्स । लग्गउ मम्मे बाणो, मा संगो होउ कुगुरुस्स ॥ २८ ॥
ભલે જેલમાં વસવું પડે, ભલે મસ્તક ઉપર તલવારનો ઘા લાગે, ભલે મર્મસ્થાનમાં બાણ વાગે એ બધું મને મંજુર છે પણ કુગુરુનો સંગ કોઈ સંયોગોમાં મને મંજુર નથી. ૨૮
वरनाणकिरियचक्कं, तवनियमतुरंगमेहिं परिजुत्तं । संवेगरहं आरुहिय, वच्चह निव्वाणवरणयरं ॥ २९ ॥
હે ભવ્યજીવો ! જ્ઞાન અને ક્રિયારૂપ બે ચક્રવાળા, તપ અને નિયમરૂપ બે ઘોડાઓથી જોડાયેલા, સંવેગરૂપ રથમાં બેસીને શ્રેષ્ઠ એવા મોક્ષનગરમાં પહોંચી જાઓ. ૨૯
दुक्खमहाविसवल्लिं, भूरिभवभमणपावतरुचडियं ।। वेरग्गकालकरवाल-तिक्खधाराहिं कप्पेसु ॥ ३० ॥
ઘણાં ભવભ્રમણનાં પાપરૂપ વૃક્ષ ઉપર ચઢેલી દુઃખરૂપ મહા વિષ વેલડીને જોરદાર વૈરાગ્યરૂપ તલવારની તીક્ષ્ણ ધારાઓથી કાપી નાંખ. ૩૦
संवेगमहाकुंजर-खंधे चडिऊण गहिवि तवचक्कं । घणकम्मरायसेण्णं, निहलह समाहिमणुहवह ॥ ३१ ॥
