________________
૪૨
શતકસંહ
કેવલ દુઃખ જ જ્યાં નિર્માયું છે તે સંસાર-સાગરમાં પડેલો આત્મા, જે વ્યથા અનુભવે છે, તે સઘળી વ્યથા આશ્રવથી ઉત્પન્ન થયેલી છે. ૮૮.
ही संसारे विहिणा, महिलारूवेण मंडिअं जालं । बझंति जत्थ मूढा, मणुआ तिरिआ सुरा असुरा ॥ ८९ ॥
હા ! વિધિએ વિશ્વમાં સ્ત્રી રૂપી જાળ રચી છે, કે જેમાં મૂર્ખ માનવો, તિર્યંચો, દેવો અને દાનવો પણ ફસાય છે. ૮૯.
विसमा विसयभुअंगा, जेहिं डंसिया जिआ भववणंमि । कीसंति दुहग्गीहिं, चुलसीईजोणिलक्खेसु ॥ २० ॥
વિષયભુજંગો વિષમ છે. તેનાથી કંસ પામેલા જીવો ભવવનમાં ચોરાશીલક્ષ યોનિમાં દુખાગ્નિથી ક્લેશ અનુભવે છે. ૯૦.
संसारचारगिम्हे, विसयकुवाएण लुक्किआ जीवा । हिअमहिअं अमुणंता, अणुहवंति अणंतदुक्खाइं ॥ ९१ ॥
સંસારભ્રમણરૂપી ગ્રીષ્મ ઋતુમાં વિષયરૂપી ખરાબ પવનથી લૂ લાગેલા જીવો હિતાહિતને નહિ જાણવાથી અનંતદુખનો અનુભવ કરે છે. ૯૧.
हा हा दुरंतदुट्ठा, विसयतुरंगा कुसिक्खिआ लोए । भीसणभवाडवीए, पाडंति जिआण मुद्धाणं ॥ ९२ ॥
હા ! હા ! લોકમાં વિષયરૂપી અત્યંત દુષ્ટ અને કુશિક્ષિત અશ્વો મુગ્ધજીવોને ભીષણ ભવાટવીમાં પાડે છે. ૯૨.
विसयपिवासातत्ता, रत्ता नारीसु पंकिलसरंमि । दुहिआ दीणा खीणा, रुलंति जीवा भववणंमि ॥ ९३ ॥
વિષયપિપાસાથી તપ્ત, નારીરૂપી કાદવના સરોવરમાં રક્ત, દુઃખિત, દીન અને ક્ષીણ આત્માઓ ભવવનમાં લે છે. ૯૩.
गुणकारिआइं धणिअं, धिइरज्जुनियंतिआई तुह जीव । निअयाइं इंदिआई, वल्लिनिअत्ता तुरंगुव्व ॥ ९४ ॥
