________________
“કિપરાજય શતક'
ઉલ
किं तुमंधो सि किं वा सि धत्तुरिओ, अहव किं सन्निवाएण आऊरियो । अमयसमधम्म जं विसव अवमन्नसे, विसमविस विसय अमियं व बहुमन्नसे ॥ ७४ ॥
તું શું અંધ છે ? કે શું તને ધતૂરાનો નશો ચઢયો છે અથવા તું શું સંનિપાતથી પીડાય છે કે જેથી અમૃતસમાન ધર્મનિ તું વિષની જેમ અવગણે છે અને વિષયરૂપી વિષમવિષનો તું અમૃતની જેમ બહુ આદર કરે છે. ૭૪.
तुज्झ तह नाणविन्नाण गुणडंबरो, जलणजालासु निवडंतु जिय निब्भरो । पयइवामेसु कामेसु जं रज्जसे, जेहिं पुण पुण वि निरयानले पच्चसे ॥ ७५ ॥
રે આત્મન્ ! તારો જ્ઞાન, વિજ્ઞાન અને ગુણનો ઘણો પણ આડંબર અગ્નિની વાલામાં પડો કે તે હોવા છતાં પણ, જે વિષયો સ્વભાવથી જ વક્ર છે અને જેનાથી તે ફરી ફરી નરકના અગ્નિમાં પકાવાય છે, તેમાં તું આનંદ પામે છે. ૭પ. दहइ गोसीससिरिखंडर छारक्कए, छगलगहणट्ठमेरावणं विक्कए । कप्पतरुतोडि एरंड सो वावए, जुजि विसएहिं मणुअत्तणं हारए ॥ ७६॥
તુચ્છ વિષયો માટે મનુષ્યભવને જે ગુમાવે છે તે રાખ મેળવવા માટે ગોશીષચંદનને બાળે છે, બકરો મેળવવા માટે ઐરાવણ હાથીને વેચે છે અને કલ્પતરુ તોડી એરંડાને વાવે છે. ૭૬.
अधुवं जीवि नच्चा, सिद्धिमग्गं विआणिआ । विणिअट्टिज भोगेसु, आउं परिमिअमप्पणो ॥ ७७ ॥ આયુષ્ય પરિમિત જાણી, જીવિતને અસ્થિર જાણી, સિદ્ધિમાર્ગને
