________________
૧૯
વૈરાગ્યશતક પવનોથી દાઝેલો અનેકવાર મૃત્યુ પામ્યો છે. એવી રીતે તિર્યંચના ભવોમાં લાખો દુઃખોથી પીડાતો જીવ અનંતીવાર ભીષણ ભવજંગલમાં વસ્યો છે. ૮૦-૮૧-૮૨-૮૩
दुट्ठकम्मपलया- निलपेरिउ भीसणंमि भवरणे । हिंडतो नरएसु वि, अणंतसो जीव ! पत्तो सि ॥ ८४ ॥ सत्तसु नरयमहीसु, वजानलदाहसीयवेयणासु । वसिओ अणंतखुत्तो, विलवंतो करुणसद्देहिं ॥ ८५ ॥
હે આત્મન ! દુષ્ટ એવા આઠ કર્મરૂપી પ્રલયકાળના પવનથી પ્રેરાઈને ભીષણ ભવઅટવીમાં ભટકતા સાતે નરકમાં પણ તું અનંતીવાર જઈ ચૂક્યો છે. જ્યાં વજના અગ્નિ જેવો દાહ છે અને અતિશય ઠંડી છે, તે સાતે નરપૃથ્વીમાં કરુણ શબ્દોથી વિલાપ કરતો તું અનંતીવાર વસ્યો છે. ૮૪-૮૫.
पियमायसयणरहिओ, दुरंतवाहीहि पीडिओ बहुसो । मणुअभवे निस्सारे, विलाविओ किं न तं सरसि ॥ ८७ ॥
નિસ્સાર મનુષ્યભવમાં માતા-પિતા અને સ્વજનોથી રહિત અને દુઃખદાયી રોગોથી પીડાતો તું કરુણ વિલાપ કરતો હતો, તેને કેમ યાદ કરતો નથી ? ૮૬.
पवणुव्वगयणमग्गे, अलक्खिओ भमइ भववणे जीवो । ठाणवाणमि समुग्झिऊण, धणसयणसंघाए ॥७॥
હે જીવ ! આ ભવાટવીમાં દરેક ઠેકાણે ધન અને સ્વજન પરિવારને મૂકી મૂકીને, પવન જેમ આકાશમાં અદશ્યપણે ફરે છે, તેમ તું ભ્રમણ કરી રહ્યો છે. ૮૭. '
विद्धिजंता असयं, जम्मजरामरणतिक्खकुंतेहिं । दुहमणुहवंति घोरं, संसारे संसरंत जिआ ॥ ८८ ॥
