________________
૧૦૦
શતકસંદોહ
લોભ મેઘ ઉન્નત ભયે, પાપ પંક બહુ હોત; ધરમ હંસ રતિ નહુ લહૈ, રહે ન ગ્યાન ઉદ્યોત. ૩૫
લોભરૂપી મેઘ ઉન્નત થતાં-આકાશમાં ચડી આવતાં પાપરૂપી કીચડ ઘણો થાય છે. તે સમયે ધર્મરૂપી હંસ રતિ-આનંદ પામતા નથી અને જ્ઞાનનો ઉદ્યોત પણ રહેતો નથી. ૩૫
આગર સબહી દોષકો, ગુન ધનકો બડોર; વ્યસન બેલિકો કંદ હૈ, લોભ પાસ ચિહું ઓર. ૩૬
લોભ બધા જ દોષોની ખાણ, ગુણરૂપી ધનનો મોટો ચોર અને કષ્ટોરૂપી વેલડીનો કંદ છે. આ લોભનો પાશ-ફાંસો ચારે તરફ ફેલાયેલ છે. ૩૬
કોઉ સયંભૂરમનકો, જે નર પાવઈપ પાર; સો ભી લોભસમુદકો, લહેજ ન મધ્યપ્રચાર. ૩૭
જે કોઈ મનુષ્ય સ્વયંભૂરમણસમુદ્રનો પાર પામે છે. તે પણ લોભરૂપી સમુદ્રના મધ્યભાગને પ્રાપ્ત કરી શકતો નથી. ૩૭
મનસંતોષ અગસ્તિકું, તાકે શોષ નિમિત્ત; નિત સેવો જિનિ૭ સો કિયો%, નિજ જલ અંજલિ મિત્ત. ૩૮
તેના - તે લોભસમુદ્રના શોષણ માટે જેણે સમુદ્રને પોતાના હાથની અંજલિ માત્ર કર્યો છે એવા મન સતાપરૂપી અગસ્તિને નિત્ય સેવો. ૩૮
૭૫ ૫ વે. M. ૭૬ હૈ. J.૭૭ જીનિ. M. ૭૮ કિG. .
