Page Text
________________
Shri Mahavir Jain Aradhana Kendra
www.kobatirth.org
Acharya Shri Kailassagarsuri Gyanmandir
૨૨૨)
(યોગદૃષ્ટિ સમુચ્ચય વ્યાખ્યાનો એમાં “દુષ્ટિ'નો અર્થ “દર્શન' લેવાનું ટીકાકાર કહે પ્રવે- એમને કેમ એટલો બધો સ્વાદ? છે; કેમકે એ દર્શન નિષ્પત્યપાય છે. “નિuત્યપાય” ઉ૦- કારણ સ્પષ્ટ છે, એમણે ન દેખ્યાનું દેવું એટલે કે જેનો નાશ નથી, અર્થાત્ અવિનાશી છે. છે. જનમથી જૈન ધર્મ નહિ પામેલા, તે હવે પામ્યા
પ્રવ-શું દર્શન આવેલું જાય નહિ? જો જાય, એટલે એમને જિનવચનો પર અહોભાવનો પાર નથી! તો સપ્રત્યપાય થયું, નિમ્રત્યપાય ક્યાં રહ્યું? એમને એનો સ્વાદ ભરચક છે. માટે તો એમનાં વચન
ઉ૦-આનો ખુલાસો ગ્રંથકાર આગળ કરવાના ટંકશાળી મનાય છે. એમનું એક પણ વચન જૈનમાછે; છતાં અહીં ટુંકમાં સમજવાનું છે કે આ દર્શનથી ર્ગથી જૈનતત્ત્વથી લેશમાત્ર પણ આડુંઅવળું જનારું આત્મામાં એક સ્વાદ એવો ઊભો થઇ જાય છે કે જેના નહી. એકેક પદાર્થ એવો બતાવે છે કે દુનિયામાં કોઈ પ્રભાવે કદાચ હવે પછી કર્મવશ પાપમાં પડવું પડે, તો એનો મુકાબલો ન કરી શકે. આટલે સુધી દૃષ્ટિનું ય ત્યાં પૂર્વની જેમ પાપમાં રસ નથી રહેતો. માટે સ્વરૂપ બતાવ્યું કે શ્રદ્ધા-યુકત બોધ એ દૃષ્ટિ. હવે ઉપાધ્યાય યશોવિજયજી મહારાજે શાંતિનાથ પ્રભુના એનું ફળ બતાવે છે, “ધન દિન ધન વેળા ઘડી એ'-વાળા સ્તવનમાં કહ્યું,- | (ટી) Bત પતાવાદ “મત્રવૃત્તિવ્ય“તુજ સમકિત રસ સ્વાદનો જાણ,
घातात्" इति तथाश्राद्धतया शास्त्रविरूद्धप्रवृत्तिપાપ કુ ભકતે બહુ દિન સેવિયું છે;
વ્યાધાતન | વિનિત્યહિં “સત્રવૃત્તિ તાવહ:” તિ, સેવે જો કર્મના જોગે તોહિ,
शास्त्राविरूद्वप्रवृत्तिपदावहोऽवेद्यसंवेद्यपरित्यागन वेद्यવાંછે તે સમકિત અમૃત ધૂરે લિખ્યું છે.”
संवेद्यपद-प्रापक इत्यर्थः । वेद्यसंवेद्यपदरूपत्वेऽपि
स्थिरादिदृष्टीनां, सामान्य लक्षणत्वादस्पेवमयदोष અર્થાત્ પ્રભુ! તારા સમ્યકત્વના રસનો સ્વાદ જેણે ચાખ્યો છે, એ જેમ કોઈ ભીલ જેવા ગમાર પુરુષે
र इति । अथवा सत्प्रवृत्तिपदं परमार्थतः शैलेशीपदमिति જીવનભર લુખ્ખી બંટી ને કોદરી જ ખાધી હોય. તેને તાવહત્વે ન ઋશ્ચિદ્દોષ તિ || એકવાર પણ મીઠી મધુરી ખીર ખાવા મળે, તો એનો અર્થ - ફળની અપેક્ષાએ આ જ “ષ્ટિ'એને દાઢમાં એવો સ્વાદ લાગી જાય છે કે ત્યાં પછી વસ્તુને કહે છે, પેલું લુખ્ખી બંટી કોદરીનું ભોજન કરવું પડે તો ય એને અસપ્રવૃત્તિ-વ્યાઘાતાત્' એટલે કે તેવા એ કુભકત (ભકત=ભોજન)કુ-ભોજન લાગે છે. પ્રકારની શ્રદ્ધા હોવાથી શાસ્ત્રવિરત પ્રવૃત્તિની કુભકત ન્યાય -
અટકાયત થવાને લીધે, શું? તો કે દષ્ટિ “સ–વૃત્તિ
પદાવહ' અર્થાત્ શાસ્ત્રથી વિરુદ્ધ નહિ એવી પ્રવૃત્તિના પછી કદાચ એ કુભકત ફરી સેવવાનો અવસર
પદને લાવનાર બને છે. અવેધ સંવેદ્ય આવે તો પણ પેલા ખીરના સુભોજનનો સ્વાદ ભૂલતો
(૫દ=અવસ્થા)નો ત્યાગ કરીને વેદ્ય સંવેદ્ય પદની નથી. એ પ્રમાણે એકવાર પણ સમકિતના રસનો
પ્રાપક બને છે. અલબત અહીં સવાલ થાય કે દ્રષ્ટિને આસ્વાદક, કભોજન-પા૫ સેવવાનો અવસર
વેદ્યપદની પ્રાપક કેમ કહી ? કેમકે) સ્થિરાદિ દષ્ટિ આવે તો પણ સમકિતનો સ્વાદ ભૂલતો નથી.
પોતે જ વેદ્યપદરૂપ છે, તો દષ્ટિ વેદ્યપદની પ્રાપક આ દૃષ્ટિએ દર્શનને અહીં નિuત્યપાય કયાં બની ? છતાં દષ્ટિ માટે) આ સ્વરૂપ સામાન્ય અર્થાત્ અવિનાશી કહ્યું.
લક્ષણરૂપ છે; તેથી દોષરૂપ નથી. અથવા આ લખતા શ્રી હરિભદ્રસૂરિજી મહારાજને “સવૃત્તિપદ પરમાર્થથી શૈલશી નામનું પદ છે. સમ્યગુદર્શનનો કેવો જબરદસ્ત સ્વાદ લાગ્યો હશે ! તે એટલી એની પ્રાપક દષ્ટિ બની શકે છે. તેથી એ સમજાય એમ છે.
સત્પવૃત્તિપદાવહ હોય એમ કહેવામાં કોઈ દોષ નથી.
For Private and Personal Use Only
| SR No. | 020952 |
| Book Title | Yogdrushti Samucchay Part 01 |
| Original Sutra Author | N/A |
| Author | Bhuvanbhanusuri, Padmasenvijay |
| Publisher | Divyadarshan Trust |
| Publication Year | 1993 |
| Total Pages | 282 |
| Language | Gujarati |
| Classification | Book_Gujarati |
| File Size | 17 MB |