Page Text
________________
Shri Mahavir Jain Aradhana Kendra
www.kobatirth.org
Acharya Shri Kailassagarsuri Gyanmandir
૧૪)
(યોગદષ્ટિ સમુચ્ચય વ્યાખ્યાનો
પરાર્થ પ્રવૃત્તિ પરાર્થ પ્રવૃત્તિના ૩ અર્થ -
ન સીદાય એ રીતે પ્રવર્તે. દા.ત. પોતાને ટીપટોપ (૧) “પરાર્થ' એટલે કે પરને હિતકારી પ્રવૃત્તિ. ભોજન જોઇએ છે, માટે પત્નીને રસોઇમાં એ રીતે ન પણ અહિતકારી નહિ. દા.ત. દુકાન પર ઘરાક
જોડી રાખે કે એ બિચારી જિનપૂજા યા વ્યાખ્યાન આવ્યો તો અધમ વેપારીની જેમ એને ઝૂડી ન પાડે, કે
શ્રવણ કરી જ ન શકે. એમ પોતે સાધુ હોય અને નિચોવી નાખે નહિ, ભળતો માલ, ભેળસેળવાળો
પોતાને નવકારશી વાપરવી છે માટે બીજા માલ ન પકડાવી દે, યા સારા માલના ડબલ ત્રબલ
જ્ઞાન-ધ્યાન કરનાર નિત્ય એકાસણાવાળાને પોતાની નાણાં ન ઓકાવે. પૂછો,
નવકારશી વહોરી લાવવા ન રોકે કે જેથી એના પ્ર- પણ ભલે એ થોડો નફો તો લે છે જ, એમાં
જ્ઞાન-ધ્યાનમાં અંતરાય પડે. પોતાનું દિલ એવું મૈત્રી એણે ઘરાકનું હિત શું કર્યું?
આદિ ભાવથી ભીનું ને ઉદાર ઉમદા છે કે, પોતાની
પ્રવૃત્તિ પરાર્થ જ હોય, અર્થાત્ પરના ભલાના ઉ- હિત આ કર્યું કે એ અહીંથી વ્યાજબી ભાવે વિચારવાળી હોય, પરનું ભલું ન ઘવાય એ અને સાચો માલ મેળવે, એમાં બીજેથી ઠગાતો બચ્યો, કાળજીવાળી હોય. એજ એનું હિત થયું, ને તે આ ઉદાર ઉમદા
પૂ. ગુરુદેવશ્રીની પરાર્થતા - આશયવાળા વેપારીએ હિત કર્યું કહેવાય. (૨) વળી પ્રવૃત્તિ “પરાર્થ' એટલે કે એકલી
ગુરુદેવશ્રી આચાર્ય ભગવંત વિજય સ્વાર્થ-સાધુ નહિ, પણ પરના ભલાની ય હોય.
પ્રેમસૂરીશ્વરજી મહારાજ એક વખત માત્રુ, જઈ દા.ત. પૈસા કમાયો, તો એનાથી એકલા જાતના
પ્યાલો પોતે જ પરઠવી આવ્યા ત્યારે ભણતા સાધુને
ખબર પડી એટલે કહે છે, “સાહેબજી ! આ શું કર્યું? યથેચ્છ ભોગ-વિલાસના અમન ચમનિયાં ઉડાવે નહિ, પરંતુ દુઃખીનાં દુઃખ ફેડવાની, ને સગા સ્નેહીને
સેવકને જરાક ખોંખારો ખાઈ ઈશારો ય ન કર્યો ?' સહાયક થવાની, તેમજ ધર્મ ક્ષેત્રો પુષ્ટ કરવાની
ત્યારે ગુરુદેવ કહે “ભાઈ ! તું ભણતો હતો. ભણતાને પ્રવૃત્તિ કરે. માટે તો પૂર્વકાળે બહારથી ઘન કમાઈ
અંતરાય ન કરાય.” પરને ધર્મનો અંતરાય ન કરવો લાવનારા ઘરે આવીને પહેલાં ઉદાર દાન કરવામાં
એ પરાર્થકરણ. પોતાની જરૂરિયાતો બહુ જ ઓછી પૈસા ઉછાળતા ! કારણ? દિલ ઉદાર અને ઉમદા છે.
રાખીને પણ પૂજયશ્રી શિષ્યો પ્રત્યે પરાર્થ રહેતા. મૈત્રી આદિ ભાવોથી લચબચતું છે.
ગુરુની અધિક જરૂરિયાતો પૂરતાં શિષ્યોને બીજા યોગ
સીદાય. (૩) વળી પ્રવૃત્તિ “પરાર્થ' એટલે કે પરનો વિચાર રાખનારી હોય છે, પરંતુ માત્ર સ્વનો જ
મહાવ્રતોથી પરાર્થકરણ : વિચાર કરનારી નહિ. દા.ત.
સાધુ મહાવ્રતો પાળે એમાં પણ પરાર્થ પ્રવૃત્તિ (૧) મંદિરમાં પ્રભુદર્શને ઊભો. તો છે, પરને દુઃખ દુભામણ ન થાય એવી પ્રવૃત્તિ છે. પાછળવાળાનો વિચાર રાખીને ઊભો રહે. અર્થાત કેમકે નીચું જોઈને ચાલે એમાં “બિચારો કોઈ નિર્દોષ એમને દર્શનમાં અંતરાય ન થાય એ રીતે બરાબર જીવ મારા પગ નીચે ન કચરાઓ',- આ આશય છે. વચમાં પ્રભુની સામસામ નહિ, પણ બાજુમાં ઊભો સાધુ જૂઠ ન બોલે ચોરી ન કરે એમાં બીજાને દુઃખ ન રહી દર્શન કરે. એમ (૨) તિસ્તવન બોલે તે થાઓ,’ એ આશય છે. અબ્રહ્મનો ત્યાગ કરે એમાં પરનો વિચાર રાખીને અર્થાત પરના સ્તુતિ-સ્તવનના ‘બેથી નવ લાખ જીવો ન મરો,’ એવો જીવો પ્રત્યે અવાજને ઢાંકી દે એવા રાડિયા અવાજથી ન બોલે. દયાભાવ છે. પરિગ્રહ ન રાખે એમાં પણ પરિગ્રહથી અથવા પરનો વિચાર એટલે કે (૩) બીજાના ધર્મયોગ આરંભ-સમારંભ વગેરે થઈ જીવોને થતા ત્રાસ
For Private and Personal Use Only
| SR No. | 020952 |
| Book Title | Yogdrushti Samucchay Part 01 |
| Original Sutra Author | N/A |
| Author | Bhuvanbhanusuri, Padmasenvijay |
| Publisher | Divyadarshan Trust |
| Publication Year | 1993 |
| Total Pages | 282 |
| Language | Gujarati |
| Classification | Book_Gujarati |
| File Size | 17 MB |