________________ તુવણને ? 179 આંખ થઈ રે ઉતાવલી જેવા જાદવ-ઇંદ્ર, પાસાં ઘસતાં પલંગનું પલક ન પામું નિંદ્ર. તન-મન મલિયાં રે દંપતી આણ હરખ અપાર; સીત-પરાભવ દેખીને બિહું થયાં એકાકાર. ભૂષણ ન ગમે રે ભામની, સેજડી સૂલી થાય; કંચૂકની કસ કસતાં રે તાપ ઊડે તન માંહિ. આંખે કાજલ નવિ ગમિ, હીઈ ન ગમિ હાર; તબેલ ફૂલ તલાઈ રે ન ગમિ મુનિ નિરધાર. સતકાલિ જે સુંદરી નાહ વિના નિરધાર; નાગરવેલિ તણી પરિ અફલ તસુ અવતાર. વાલમની જેઉં વાટડી ઉંચી ચઢી આકાસ; હજ સંદેશ ન મેક, વહી ગયા દસ માસ. 9 ફાગ સહિયરો ! નેમને જઈ મન, સ્વામી સમઝાવીને વેગિ લાવે; જઈ યદુનાથને ઈમ ભાખે, નવ ભવની પ્રીG! પ્રીત રાખ. 10 11 માહ માસે મન મોહ્યું રે, મિલવા શિવાદેવીનર હાલ્ય હિમાલે હે સખી! બાલવા નીલાં વન. સરોવર કમલ સેહામણું હેમે બાલ્યાં જેહ, વિરહણના મુખની પરે ઝાંખાં થયાં છે તેહ. અંબ થયા નવપલ્લવ, પસર્યા માંજર-પૂર; કંતસંગિ ઉલસે જિમ સેહાગણઉર. નીર નિવાણે જામી રહ્યા, જામ્યા જલના કુંભ; શીતસરોવરિ બૂડતાં આપિ કુણ અવલંબ? નાથે નથી મારે મંદિરે, પીડિ છે પંચબાણ અબલા ઉપર રે એ પાપી લેસિ પ્રાણ.
