________________ 180 : ઉદય-અર્ચના મધ્ય નિસા સમિ માનની સુપનમાં દેખિં નાથ; જાયું જીવન ઘરિ આવ્યા, ઝા છિ મુઝ હાથ. મનસું મહા સુખ ઉપનું, વિલગી રહી પીઉકંઠ; સુરત-સંગ તણી સામે પડી પ્રેમની ગંઠ. નયણ ઉઘાડીને નીરખતાં પાસ ન દીઠે નાથ; હૈ દૈવ! કર્યું કર્યું?” મસ્તકિ દીધે હાથ. ફાગ સુપનસંગથી દુખ ધરતી, વલવલે મુખથી હાય કરતી; ચાંદ્રણે દેખીને દરદ થાઈ, નેમ વિના સહી પ્રાણ જાઈ. 9 દુહા ભેલી રે ટેલી સવિ મિલી ફાગુણ બેલિ ફાગ; કુહકુહુ કહુકિ કેકિલા, બલિ પંચમ રાગ. રંગભરી રમણું રાતી રે, રાતે કેસર-ઘેલ; રાતા સાલ ઓઢણી, રાતા અધર તંબેલ. અબીરગુલાલ ઉડિ બહુ, રાતિ થઈ તિણિ વાટ; કુકમજલ ભરી પચરકી છાંટ રાતી છાંટ. ફાગુણના દિન કુટરા, ફૂલી રહ્યો છે વસંત; સરખાસરખી ટોલી રે હેલી ખેલે ખંત. વાજાં વાજે વસંતનાં, ડફ, કાંસી ને તાલ; ઘરિ ઘરિ રંગ વધામણાં, ઘરિ ઘરિ મંગલ માલ. આંખડીલ અણીયાલી રે, કાલી કાજલરેખ; નેમ વિના એ પે નહીં, ફાટે ફૂલડાં દેખ. વાહલાવિજોગે વિરહણી સુખનાં દેખી સૂલ; દિન ગભિવાનિ તે વલી દેડલી મેહલિ ફૂલ.
