________________ 174 : ઉદય-અર્ચના બગ-રુષિ પાવસ બેઠો રે, મુનિજન રહિ એક ઠામ, પંથી પંથ કે નવિ ચલિ, રાજા તજે સંગ્રામ. ઝડી માંડીને વરસે રે મુસલધારિ મેહ જિમજિમ વીજ ઝબૂકિ રે તિમ તિમ દાઝિ દેહ. પાણી પુહવી ન ભાઈ રે, ભરિયાં નદીનિવાણ; ડુંગરિયા હરિયા હુઆ, ખેડુએ કર્યા મંડાણ. નીલાંબર ધરણી ધરિ, એપે નીલા અંકુર, ખલહલ વાજે કલા, આવ્યાં નદીએ પૂર. ફાગ કસમસિ કામિની કામપીડી, ડસડસિ દંતકું દંત ભીડી; કામના પૂરમાં તે તણાઈ, નાથ વિના કુંણ હાથ સાહિ? 9 દુહા શ્રાવણ વરસે રે સરવડિ જગ માંહિ જલધાર; વિરહણી નેત્ર તણી પરિ ખિણ નવિ પંચે ધાર. અવની-અંબર એકઠાં આવી મલિયાં તિમ; સુરતસંગિ દંપતી, વૃક્ષ ને વલી જિમ. જલદ-ઘટાને જેગિ રે ન લહ્યો દિવસને મર્મ મુનિજન મનથી ભૂલી ગયા, સંધ્યા સમે ખટકર્મ. કુચ ન માઈ રે કંચૂઈ, લેચન ઇંડિ રે લાજ; જલ ન માઈ જલાશ્રયે, ગગને ન માઈ ગાજ. કંત ન ઇંડિ રે કામની, પલ પલ વાધિ પ્રેમ, માલે ન મેલિ પંખિયાં, જોગી આસન જેમ. પીઉ પીઉ કરતે પિકારિ રે બેઠે બાપીએ એહ; મિ જાણ્યું લાવ્યે વધામણી, જાગે અધિક સનેહ.
