________________ તુવણને ? 175 કેયલ કરે રે ટહુકડા, મેર કરે કિંગાર; વેરીની પરિ પંખીઆં ખિસુખિણ પિMિ ખાર. વનમાંહિં માહા દુખ લાગે રે દાદુરના સુણી સાદ, જેને સખી ! મુઝ નયણલે મેહસું માંડયો વાદ. ફાગ મનમથે મેહની ફેજ લઈ, ગર્જનારૂપ રણદૂર ; અબલગઢ ઉપરિ ફેજ દેડિ, નેમ વિના કહે કુણ મેડિ? 9 દુહા વૃક્ષલતા નવપલવ, નીર-લહરીનાં પૂર; ભાદ્રવે ભૂઈ નીલી રે, સોભા અજબ સબૂર. પંચરંગી નભ દીસે રે, હીસે નીલાં તૃણ; ખિણ કાલે ખિણ પીલે રે, ખિણ ઊજલ દુધવર્ણ. વાદલિ વીજ ન માય રે, જલ ન માઈ આભ; નદીયાં નીર ઉવટ વહિ, જેર ગલ્યા જલગાભ. ચરણે નેઉર રણઝણિ, હીઈ લહકિ હાર; નાહ ન મૂકિ છેડલ, ધન તેહને અવતાર. ચતુરકથારસરસિયાં રે નરનારી, મન મેદ; પંડિતને મુખિ નવનવા સાંજલિ શાસ્ત્રવિદ. ભિલડીને મુખિ સેલે રે વનમાં રાગ મલાર; પિોપટ બેલિ પંજરિ, કે રમિ ચેપટ સાર. સાલ તણી પરિ સાલિ રે હાઈડિ પ્રીતમ હેજ ભુવન ભયંકર સાલિ રે, સુલી સમ થઈ સેજ. ધીરજ જીવ ધરિ નહી, ઉદક ન ભાવિ અન પંજરડું ભૂલું ભમિ, તેમનું બાંધ્યું મન.
