________________ ઋતુવણને ? 177 3 4 પાલવ ઝાલી પ્રભુત રહેતી હું ર૮ માંડ; જાવા ન દેતી નાથને તે કિમ જાતા છાંડી ? પૂરણ પશુએ પિડું રે પૂરવ ભવનું વેર; લટકે હું રથ વાલીઓ, મનમાં ના'વી મહેર. નદીએ નીર વધતાં થયાં, દીરઘ થયા રે દંન; સરેવર નીર ઘટી ગયાં જિમ ઘટિ વિરહણ-તંન. ધરણાઈ ગાઢપણું ધર્યું, તિમ થયે કંત કઠેર; હિમાચલ-ગર્ભ ગલી ગયા, તરુણ તપિ અતિ જેર. શોધી ન મલે છાંહડી, લૂનાં લહેરાં રે વાય; શીતલજ ખડેખલી ઝીલે સહુ ઉછાહિ. સૂર્ય હિમાચલે સંગ્રહ્યો ખિી તાપનાં પૂર; કહોને સખી! કિમ જીવીઈ, વાહલે વસે અતિ દૂર ! ફાગ અંગના અંગ શીતાંગ સંગિ નર ભજિ કામિનીકુચ રંગ; મનમથતાપને દૂર ફેડિ, પીઉ વિના મુઝને કુણ તેડિ? 9 દુહા નેમજી ના'વ્યા રે સખી !. આ આસાઢ માસ; આસાઢિ ઘરિ આવસિ, મનમાં હુંતી આસ. ચિહું દિસિ કેરણ ચઢિયાં રે, ગયણ ન સૂઝિ સૂરિ; મગસિરના વાયા વાયરા, પાક્યાં અંબ સ-નૂર. ૨જ ઊડી અંબર ચઢી, વાજિ વાઉલ જેર; કાલી કાંઠલ દેખીને કપિ કાજલકર. ઉત્તર દિસથી રે ઉનો સજલઘટા ઘનઘેર; ગજરવ ગયણે સુણ માહ્યા ચાતકમર. 3
