________________ ૧૦ર : ઉદય-અર્ચના દુહા વૈશાખે વનરાજ રે તાજી વિકસી વન; દેખીને દિલ ઉલસિ મીલવા સાંમલવન. માર્યા કાખના માંડવા, ટોડે નાગરવેલ, ગુલ પ્રફુલ્લિત મહિલકા, ફૂલી રહી ચંપેલ. મેગરે મરુએ મનહર, જાઈ જૂઈ જાસુલ, કેતકી કરણ કેવડી, મચકુંદને નહિ મૂલ. ઝગઝગ અંબ લુંબી રહ્યા, કેસુ ફૂલ્યાં વન; ફૂલ્યા ગુલાબ તે દેખીને જાગે જેરમર્દન. વેલિ વાલે નારંગી રે, બહુરંગી વસંત વેરણ કેઈલવયણે રે નયણે નીર ઝરત. પરિમલ પડવી ન ભાઈ રે, ભમર કરિ ગુંજાર; કહેને સખી! કિમ વિસરિ આ સમે કેમકુમાર ? સરવર સુંદર દીતિ રે, ફૂલ્યા કમલના છેડ, કંત વિના કુંણ પૂરે રે મુઝ મન કેરા કેડ? સાહેલડી રંગરાતી રે માતી રમિ પીઉસંગ; અનંગના રંગતરંગથી વિરહે દાઝે મુઝ અંગ. 8 ફાગ રતિપતિ આપલીલા પ્રકાસી, વિરહણી વિરહને પુર વાસી; મદછલી માનિની અંગ ડે, ત્રટત્રટ કંચુકીબંધ ત્રોડે. 9 1 જેઠ માસે મનમોહન જાણ્યું લેસિ રે સુધિ; પુણ્ય વિના કિમ પામી યદુપતિની હિત-બુધિ? મિ નવિ જાણું રે જીવન જસિ ઈમ રથ ફેરી; ફરતાં સહી આડી ફરી રાખતી હું રથ ઘેરી. 2
