________________ 168 : ઉદય-અર્ચના વળતી બેલી તે મેહેલી નિસાસે, તમે સાંભળે એક તમાશે; આવ્યે શ્રેણિક તિથી નિરધારી, બંધવ તજે છે એકેકી નારી. 39 બત્રીશ દહાડે બત્રીશે તજશે, પછી સાધુના પંથને ભજશે; લેભ કરશે તે સાંભળી વેણુ, આંખે ભરાઈ આંસુએ તેણ. 40 ધને બોલે તવ સાહસ ધીર, તારે શાલિભદ્ર એક જ વીર; તેણે ખરખરે એ નહીં ખાટો, પણ તુજ બાંધવ કાયર મહો. 41 ભૈરવ જાય તે ખસતી શી ભરવી, લેવી દીક્ષા તે ઢીલ ન કરવી; એમ સુણીને અબલા તે જપે, સ્વામી કાયર તે વાણિયે કંપે. 42 પણ તમે તે શૂરા પૂરા છે, પગ રખે હવે માંડેજી પાછે; કામિની તજવાને કહે છે જે ઠાઠ, એક વારે તે તો જે આઠ. 43 સ્વામી સંયમની વાત છે સહેલી, દુષ્કર આદરતાં ખરી છે દોહિલ; શીખ દેવાને સહને સજ થાય, તુમને વંદું જે પ્રિયા તજાય. 44 મારા ભાઈનું તાણી મેં પાસું, હળવું પાડવા કીધું જે હાંસું, તે મેં આઠેને મેલી લાલી, વચન મા કહેશે કામિની વહાલી. 45 પિયુજી હસતાં મેં એહવું ભાડું, તુમે હૈયામાં ગાંઠીને રાખ્યું; દિલ ખેંચીને છેહ ન દીજે, અબલા જાતિને અંત ન લીજે, 46 તરુણ હસતાં શું તમે તે કહ્યું, પણ અમે તે સાચું સહયું; સાચી બહેન તું શાલિભદ્ર કેરી, ફેગટ વચન મ કહેશો હવે ફેરી. 47 સંયમ લેવાને તે સજજ થઈ, ધને શાલિભદ્ર બાલા જઈ, ઊઠ આળસુ હું થયે આગે, મહાવીર પાસે જઈ મહાવ્રત માગે. 48 ધને શાલિભદ્ર સંયમધારી, થયા વિષયની વાસના વારી; ભદ્રા પુત્રને બોલાવી રડિયાં, વહુઅર લેઈને મંદિર વળિયાં. 49 વીર સાથે તે દેશવિદેશે, વિચરે વૈરાગી સાધુ શું વે; તપ કરીને દુર્બળ તને, બાર વરસને અંતે તે બને. 50 આવ્યા રાજગૃહી નગરી ઉદ્યાન, માસ ઉપવાસી વધતે તે વાને; આહારને કાજે વીર આદેશે, પહેતા ભદ્રાને તેહ નિવેશે. 51
