________________ સલાકા : 167 મહેલની રચના જતાં મહારાય, અચરજ પામીને મનશું મલકાય; અહો અહે શું અમરાપુર આયે, ભાંતિએ ભૂલ્યા ને ભેદ ન પાકે. 27 જિમતિમ કરીને બીજી ભૂઈ જાય, ત્રીજે માળે તે દિમૂઢ થાય; જેયે ઊંચું તે નયણને જેડી, જાણે કે ઊગ્યા સૂરજ કેડી. 28 સહુ સાથને બેસાડી તિહાં, ભદ્રા જઈ ભાખે પુત્ર છે જિહાં; શ્રેણિક આવ્યા છે મહલ મઝારી, વેગે તિહાં આવે તજીને નારી. 29 ગેલું ગુમાની કહે તે ગાજ, મુજને તમે શું પૂછે છે માજી; શ્રેણિક લઈને વખારે ભરે, લાભ લેભે વળી દીને વરે. 30 ત્યારે માતા કહે ન લહે તું ટાણું, સુતજી શ્રેણિક નહીં કરિયાણું મગધ દેશને મોટો છે રાય, આણ એહની લેપી ન જાય. 31 એવું સુણીને કુમાર આલેચ, સાંસે પડયો તે મન માંહે શે; માહરે માથે પણ જે છે મહારાજા, તજશું તે સહી લેગ એ તાજા. 32 એમ ચિંતીને મુજરો તે આયે, નૃપને નમીને મહેલ સધાયે; ભૂજન કરીને શ્રેણિક ભૂપ, કેડે ઘરેણને જોઈને રૂપ. 33 માન ગાલીને મંદિર ગયે, શેઠ સંયમને રાગી તે થયે; નિત્ય એકેકી પરહરી નારી, પ્રેમદા સાસુને જઈ પિકારી. 34 માની મહિલાના સુણી વિલાપ, જોરે તેણે ત્યાં દીધે જબાપ; રાગે રમણને રેખ ન ખલિયે, જેને ધનને હવે કઈ પરે મળિયે. 35 નામે સુભદ્રા ધન્ના ઘરે જાણું, શાલિભદ્રની બહેન વખાણું; વેણી સ્વામીની સમારે સાહી, તેણે અવસરે સાંભર્યા ભાઈ. 36 આંખે આંસુડાં આવ્યાં તે સાંસ, પડ્યાં વિછૂટી પિયુને વાંસે; ધન્નો દેખીને પૂછે તે ધીર, નયણે વછૂટ્યાં કહે કેમ નીર. 37 દીસે આજ તું ઘણું દિલગીર, શાલિભદ્ર સરખે તારે છે વીર; વનિતા આઠમાં મુજને તું વહાલી, મેર આંસુની ધારે કિમ ચાલી. 38
