________________ 166 H ઉદય-અર્ચના સઘળે શહેરે તે ઘરઘર ફરિયા, કંબલ કેણે તે હાથે ન ધરિયા, રત્નકંબલ સોલે તે લિયે, ભદ્રા વહુને વંચીને દીયે. 14 વિશ લાખ ત્યાં સેનૈયા વારુ, દીધા ગણીને તેહને દીદાર; લઈ સેનૈયા વેપારી વળિયા, મનના મનોરથ તેહના ફળિયા. 15 ચેલણ રાણીની ચિંતા જાણીને, તેડી વ્યાપારી કહે તાણીને; કરી સપાડા કંબલ કાજે, શ્રેણિકરાજા ભરી સમાજે. 16 નૃપને વ્યાપારી કહે શિર નામી, શાને સપાડા કરે છેસ્વામી, કંબલ સેળે તે ભદ્રાએ લીધાં, વેગે વશ લાખ દીનાર દીધાં. 17 મનમાં વિચાર્યું શ્રેણિક મહારાજે, વાણિયે લીધાં વ્યાપાર કાજે; એમ ચિંતીને એક મંગાવે, ખાળે નાખે તે ખબર પાવે. વાત મહોલમાં તેહ વંચાણી, કહે રાજાને ચેલ રાણી; ઈહાં તેડાં તે વણિક અનુપ, જોઈએ કેવું છે તેનું રૂપ. 19 તુરત મહારાજા તેહને તેડાવે, ભેટ લઈને ભદ્રા તિહાં આવે; ભદ્રા આવીને ભૂપને ભાખે, સ્વામી સાંભળે રાણીની સાખે. 20 ઘણું સુહાલે શાલિકુમાર, હર્ય થાયે એ કેશ હજાર; ન લહે રાતદિવસ નર, કિહાં ઊગે કિહાં આથમે સૂર. 21 નિપટ નાજુક છે તેહ નાનડિયે, ક્યારે કેહની નજરે ન પડિયે; તે માટે તમે લાજ વધારે, પ્રભુજી અમારે મંદિરે પધારે. 22 પૂરે માવિત્ર છોરૂંનાં લાડ, સ્વામી તેમાં શું પાડ સપાડ ઈમ સુણીને શ્રેણિક રાય, પ્રધાન સામું જોયું તે ઠાય. 23 અભયકુમાર તવ કહે એમ, પ્રભુ તુમ ઘરે આવશે પ્રેમ, ભદ્રા ભૂપને પાય લાગીને, સાત દિવસની અવધ માગીને. 24 શીખ લઈને ભદ્રા સધાવી, રૂડી મહેલની રચના રચાવી; પરિકર લઈને નૃપ બંસાર, પહોતા શાલિભદ્ર શેઠને બાર. 25 વેગે આગળથી ચાલ્યા વધાવું, ખરી ભાખે ખબર અગાઉ જે પે જમાડી હરખ ઉપાઈ, વારુ તેહને દીધી વધાઈ. 26
