________________ સલાકા : 169 આંગણ આવ્યા પણ ઓળખ્યા નહીં, તક્ષણ પાછા વળીને ઉછાંહી; બીજી વારના પહોતા તે બારે, તે પણ તેણે ન ઓળખ્યા નારે. પર પાછા વળીને વહે છે વાટે, મળી મહિયારી માથે લઈને માટે; દહીં વહારીને તેને હાથે, મુનિવર વિમાસે તે મન સાથે. પ૩ વચન વીરનું અલિક ન થાય, જે આ જગતી ફેરી મંડાય; મહારી માતાને વાંઝણ જાણે, આજ મળે છે એક ઉખાણે. 54 જિનની પાસે જઈ પૂછે તે જેહવે, વીરે આગળથી બોલાવ્યા તેહવે; સુણે શાલિભદ્ર સાધુ તમારી, માત પૂરવની એહ મહિયારી. 25 એવું સાંભળતાં આ વૈરાગ, અસણ લેવાને થયે તિહાં રાગ; ગિરિ વૈભારે ગુરુને આદેશે, લઈ અણુસણ પાળે વિશેશે. 56 આવી ભદ્રા તિહાં આંસુડાં ઝરતી, વિધવિધ જાતિના વિલાપ કરતી; સાથે લીધી છે વફ્ટર સઘળી, દુઃખે ટળી છે તેહની ડગલી. 57 શિલા ઉપર દેખી સંથારો, નયણે વિછુંટી નીરની ધારે; ભદ્રા ભાખે છે પુત્ર હું મૂંડી, હૈયે શૂની ને દુઃખની છું હુંડી. 58 સુત પેટનું પાપણુએ સહી, આંગણું આબે પણ ઓળખ્યા નહીં; હાહા મુજને એ પડ્યો વરસો, સારે અવતાર રહેશે એ સાંસ. 59 હાહા હાથે મેં આહાર ન દીધે, આ અવસર અફળ જ કીધે; ભદ્રા પુત્રને એવું ત્યાં ભાખે, કાંઈ વિચાર્યા અવગુણ પાખે. 60 તુજ વિના તે સૂના આવાસ, અમને થાય છે ઘડી છ માસ; હસી બોલે જે વચન વિચાર, અમને સહી તે થાયે કરાર. 61 માતા જાણીને જુએ તે સાતમું, પુત્ર તિહારે હું સંતેષ પામું, શાલિભદ્રને ધન્નો વારે છે, એ તે આપણને પાપે ભરે છે. 62 સાહમું જોશે તે અવતાર કરશે, પડશો ફંદમાં પાછા જ ફરશે; દિલ શું માતાને દિલગીર દેખી, સાધુ ધન્નાની શીખ ઉવેખી. 63 જોયું શાલિભદ્દે આંખ ઉઘાડી, ત્યારે રળિયાત થઈને માડી; અંશુક વડે તે આંસુડાં લહેતી, વંદી વહુયર શું મંદિર પહોતી. 64
