________________ સલાકા : 157 ખતપતરની વાત ન કોઈ, વિમળ લાવો જુવાટાં વધાઈ; કાકે મા ને કન્યાને ભાઈ, મેહેતે આવ્યા છે કરવા સગાઈ. 18 : કિમ હીં કેતા કિમહીં કહેવાય, મહારે પાને તે ચૂને ન દેવાય; પુણ્ય અંકુરે આગળ જણાય, અક્ષર અવળે તે સવળે ઈમ થાય. 19 ખેતરવા વાડે વિમળની માતા, પ્રાહુણા ઢીલ ન કરે તિહાં જાતાં, મામા શું મળિયા પૂછે સુખશાતા, વિમળને હાથે શું ઘડિયે વિધાતા. 20 . મામા સાદ કરે ભાણેજ ભાઈ, આ છે ઈણે ચવડે ઇંડું ચઢાઈ; સાથે શાળા તે શુકન વિચારે, વિમળ બાંધશે પાદશાહ બારે. 21 પગે લાગીને નાળિયેર દીધું, રૂપ આપીને તિલક જ કીધું; સગાં જમાડીને બહુ જશ લીધે, પાટણ સુધી પણ પહોંચાડ્યો સીધે. 22 માતાને કહે વિમળના મામા, પાટણના શેઠ આવ્યા'તા સાહામા; તે તે માહરા ઘરમાં ન સમા, મા ને બેટો બે જુદાં કમા. 23 અળગો આશરે આંખ ભરાયે, વિમલ વાછરડાં ચારવા જાયે અંબાઈ માતા પરગટ થાય, વિમલને વર શરને દેવાય. 24 બિહું ઘડી પેઠે નિધાન પાયે, ઘરે માતાને પુછણ આયે; લહેર ગંભીર વડાઉ મારે, તેને બેટો કિમ વાછરડાં ચારે. 25 તાહરે માતાએ એક દષ્ટાંત દીધું, લીલે લખેસરી કુણ કામ કીધું લખમી પાખે નર ભા ન પામે, આપણને અળગાં કીધાં હો મામે. 26 વિમલે માતાને રૂપૈયા દીધા, વેહલને બળદ વેહેચાતા લીધા મામાશુ મેહોટા જુહાર કીધા, પાટણનાં ઘર સમરાવે સીધાં. ર૭ વિમલ કણહટડી બેઠો કમાવે, રાવણે તિહાં રમવાને આવે; ને માંડે ને ચેટ ન થાય, રાજા રજપુતા ઉપર રિસાય. 28 ગ્રામને ગરાસે ન રાખું કેણે, ખીચ ખાવે ને બેસી રહો ખૂણે; આપ ઊઠીઓ દાખી બળ ધૂણે, રાજહી ચૂક્યો વિમળશિર ધૂણે૨૯ શાહના ગુણ તે સબળા જાણિયા, બાણ કબાણ આગે આણિયા; વિમલ કહે અમે વાણિયા, ઘેસછાસના બાંધ્યા પ્રાણિયા. 30
