________________ 156 : ઉદય-અર્ચના અણહિલપુર પાટણે આચારજ આવે, શ્રાવક સેનાને ફૂલે વધાવે; હલી કરીને ગુણ ગીત ગાવે, ગુરુજી વિમળને વેગે બેલાવે. 5 ન્હાનડીઓ બાળક બીહંતે આયે, શ્રી પૂજ્ય શ્રાવક આગે બેલા જાણે શાર્દુલ સિંહણિયે જાયે, વળતે વિમળને વાત લગાયે. 6 ત્રીજું તીરથ આબુ સુણાવે, જિનાલય વિના જાત્રા કુણ જાયે; પોરવાડ પાખે કેહને કહેવાય, બીજે ઈણ ઠામે દેવળ ન થાય. 7 લખમી પામું તે પ્રાસાદ કરાવું, સોનારૂપાનાં બિંબ ભરાવું; કાગળ મતાગલ લખીને લીધે, વળતે શ્રીપૂજ્ય વિહાર કીધે. 8 વિમળને પૂછે કર જોડી માતા, આપણ ગુરુજીને છે સુખશાતા; સાધે મુઝ કને લખી એમ દીધે, દેવળ કરવા બાલ મેં દીધે. 9 મતુ કરીને માતાને વિચારે, પૃથ્વીને પતિ પરધાન સારે; રહીએ તે રાજા વિમળને મારે, એમ જાણીને ગણિયા અગ્યારે. 10 ભર્યું ઘર મૂકી ભાઈ ઘેર જાય, મજૂરી કરતાં તે મનમાં શકાય; પહેરેઓઢે ને પેટ ભરાય, વિમળ મામા ઘેર મોટો એમ થાય. 11 તેણે સમે શેઠ પાટણને જાણે, બેટી પરણવી જોઈએ ઈણ ટાણે; પછે પરગામ ઠામઠેકાણે, એ સુંદર વર કિહાંથી આણો. 12 સબળા શહેરના શેઠની જાઈ, બત્રીસલક્ષણ બુદ્ધિવંતી બાઈક સબળો વર જોઈએ કરવા સગાઈ, પંડિતને પૂછે પિતાને ભાઇ. 13 હાથની રેખા દેખી અનુસાર, એહનો વર બધે પાદશાહ બારે એહવે વેઢાલે વાણિયા માંહી, કુણ આણે હો બાર પાદસાહી. 14 વિમળ મામાને મળવા ગયે ચાલી, એ બાંધે પાદશાહ પણ આજ છે ખાલી; શેઠની બેટી છે સબળી વાલી, એ જોઈએ કન્યા વિમળને આલી. 15 બાઈને ભાઈ કાકાને મામે, સાથે સગાઈ કરવાને સાહામે; વિમળના પહેલા ચારે હી ભાયા, મા જાણે માહારે લેહેણિયાત આયા. 16 ખત મતાંગલ માહારજી હશે, વિમળ દેશે ને દુધે પગ ધશે; બે કર જોડીને બલિ જોશી, પાટણથી આવ્યા પૂરણ દોશી. 17
