________________ સલોકાઃ 153 ટચલી આંગળીએ મેરુને તેલું, તારે કટક લઈ સમુદ્રમાં બોલું પણ રાખું છું લાજ પિતાની, વાત વળી કહું બાળપણાની. 34 ગગને ઉછાળે ગિંડુક રીતે, પાછો પડતે તું ધાર્યો મેં પ્રીતે; ચરણે ઝીલીને ફેરવ્યું તુજને, પવને જેમ ફરે દેવળ ધ્વજાની. 35 વળી ફેરવ્યું પાવક વનમેં, જિમ નળ રાજને જુગટે જગમેં; બાળપણાને રૂડાં સંભારી, ગર્વ તે કરજે પછી વિચારી. 36 ભરત સાંભળજે સાચું હું ભાડું, હવે કેહની લાજ ન રાખું; બાળપણની રમત નાઠી, હવે બાંધી છે બાકરી કાઠી. 37 એમ કહીને રણવટ રસિયા, ધનુષ લઈને સાહો તે ધસિયે; ઊમટયા ધૂમાડો પ્રગટી જાળ, બાહુબળે તિહાં ઝાલી કરવાળ. 38 બાંધી હથિયાર સામે તે આબે, પ્રથમ તુંકારે ભરત બેલાવ્ય; કાંઈ હણાવે સુભટની ઘાટા, આપણ કીજે યુદ્ધ બે કાટા. 39 કઈ બીજાનું ઈહાં નહીં કામ, ફેગટ બીજાનાં ફેડે છે કાં ઠામ; ચઢિયે આપણે અવધ જ રાખી, સુરનર કોડિ કર્યા તિહાં સાખી. 40 બેહુને શરીરે રહ્યા બે પાસા, તિહાં સુરનર જે તમારા; ભરત બાહુબલ અધિક દીવાજે, બેઉને શિર છત્ર બિરાજે. 41 ભરત બાહુબલ સામા બે ભાઈ, શશી રવિ સરીખા રહે થિર થાઈ, નીરખી સુરનર રહે સહુ અલગ, દષ્ટિયુદ્ધમાં પ્રથમ જ વલગા. 42 નયણાંશું નયણું મેલીને જુએ, ભરતની આંખે આંસુ તે ચૂએ; જિમ ભાદરવે જલધરધારા, જાણે કે ટા મોતીના હાર. 43 હાર્યો ભરત ને બાહુબલ છ, ત્રિભુવન માં થયે વદિત બેલે બાહુબલ બંધવ પ્રીતે, બીજું યુદ્ધ કીજે શાસ્ત્રની રીતે. 44 નરહરિ નાદ ભરતે તિહાં કીધે, શબ્દ તે સઘળે થયે પ્રસિદ્ધ રણની ભૂમિ લગે રહ્યો તે ગાજી, ગયેવર ગહગહ્યા હણહ વાજી. 45 ગડગડ ગાજે બાહુબલ વેગે, હરિનાદ કીધે તિહાં તેગે; દશે દિશ પૂરી નાદને છંદે, ત્રિભુવન કંપે તેને છંદ. 46
