________________ 132 : ઉદય-અર્ચના લાખ ભાંતે લલચાવે લંપટ, વિરૂઈ ને વિષની ક્યારી રે, એહના પાસમાં જે નર પડિયા, તે હાર્યા જમવારી રે. એ૮ કેડિ જતન કરી કઈ રાખે, માનિની મહેલ મઝારી રે, તે પણ તેને સૂતાં વેચે, ધડે ન રહે ધૂતારી રે. એ૯ જે લાગી તે સર્વસ્વ લૂંટે, રૂઠી રાક્ષસી તેલે રે, એમ જાણુને અલગા રહેજો, ઉદયરતન ઈમ બેલે રે. એ 10 શિયળ વિશે સ્ત્રીને શિખામણની સઝાય (ચાલ) એક અનુપમ રે, શિખામણ ખરી; સમજી લેજો રે, સઘળી સુંદરી. | (ઉથલે) સુંદરી સહેજે હૃદય હેજે પર સેજે નવિ બેસીએ, ચિત્ત થકી ચૂકી લાજ મૂકી, પર મંદિર નવિ પિસીએ; બહુ ઘેર હીંડે નારી નિર્લજ, શાસ્ત્ર પણ ત્યજવી કહી, જેમ પ્રેતદષ્ટિએ પડ્યું ભેજન, જમવું તે જુગતું નહિ. 1 (ચાલ) પર શું પ્રેમે રે, હસીય ન બોલીએ, દાંત દેખાડી રે, ગુહ્ય ન બેલીએ. | (ઉથ) ગુહ્ય ઘરનું પરની આગે, કહોને કેમ પ્રકાશીએ, વળી વાત જે વિપરીત ભાસે, તેહથી દૂર નાશીએ; અસુર સવારા અને અગોચર, એકલડાં નવિ જોઈએ, સહસાકારે વાત કરતાં, સહેજે શિયળ ગુમાવીએ. 2 | (ચાલુ) નટ વિટ નરશું રે, નયણુ ન જેડીએ; માગ જાતા રે, આવું ઓઢીએ.
