________________ 124 : ઉદય-અર્ચના વૈરાગ્યવર્ધકની (દેશના) સઝાય હો રે ચેતન ચેતજો પરષદા આગે દિયે મુનિ દેશના, જુઓ સંસારનાં રૂપ હો; જગમાં જોતાં કે કોઈનું નહિ, અરથે લાગે અનૂપ હો. હ૦ 1 સ્વારથ લગે સહુ ખુદું ખમે, જેમ દૂઝણી ગાયની લાત હે; બુધે મારે બૂકીને જુઓ, એમ અનેક અવદાત છે. હે. 2 ધૂરા વહે ધરી જિહાં લગે, તિહાં લગે દિયે છે ગવાર હે; નાથે ઝાલી ઘી પાયે વલી, પછી ન નીર ચાર હો. હ૦ 3 સુતને ધવરાવે માતા સ્વારથે, સ્વારથે સુત ધાવંત હે; લેણું લીજે રે દેણું દીજિયે, ભાખે એમ ભગવંત છે. હ૦ 4 સગપણ સઘળાં રે સંબંધ લગે, જે કરે પુન્ય ને પાપ હે; નવાને ઉધારે જૂના ભેગવે, કુણ બેટે કુણ બાપ? હે. હ૦ 5 પહોતી અવધે કઈ પડખે નહિ કીજે કેટી ઉપાય હો; રાખ્યું તે કોઈનું નહિ રહે, પાકા પાનને ન્યાય છે. હો૬ મેહની જાળે સહુ મુંઝી રહ્યા, એક રાગ ને બીજે દ્વેષ હો; બળવંત બંને બંધન એ કહ્યાં, તે માંહે રાગ વિશેષ છે. હે. 7 જે જેમ કરે છે તેમ ભેગવે, કડવા કર્મવિપાક હે; વિષયને વાહ્યો જીવ ચેતે નહિ, ખાતે ફળ કિંપાક . હ૦ 8 આખર સહને ઊઠી ચાલવું, કોઈ આજ કે કઈ કાલ હે; પરદેશી આણું પાછાં નહિ વળે, એમ સંસારી ચાલ છે. હો. 9 નરપતિ સુરપતિ જિનપતિ સારીખા રહી ન શક્યા ઘડી એક હો; તે બીજાને શે આશરે? કાળ સૂકે નહિ ટેક હો. હોટ 10 એહવું જાણીને ધર્મ આદરો, કેવલી ભાષિત જેહ હો; વીશમી ઢાળ ઉદયરતન વધે, સંસારમાં સાર છે એહ હે. હ૦ 11 શિખામણ જેને આપવી તે વિશેની સઝાય (રે બેટી, ભલી રે ભણી તું આજ - એ દેશી) કે શિખામણ દેતાં ખરી રે, મૂઢ ન માને મન્ન;
