________________ સઝાયો ? ૧ર૩. મુંજ સરીખે માંગી ભીખડી રે, રામ રહ્યા વનવાસ; એણે સંસારે એ સુખસંપદા રે, સંધ્યા રાગ વિલાસ. અ૦ 8 રાજલીલા સંસારની સાહિબી રે, એ યાવન રંગરેલ; ધનસંપદ પણ દીસે કારમી રે, જેહવા જલધિ કલોલ. અo 9. કિહાંથી આવ્ય કિહાં જાવું અ છે રે, કિહાં તારી ઉતપત્તિ, ભ્રમ ભૂલે તું અથિર પદારથ રે, ચતુર વિચારી જે ચિત્ત. અ૦ 10 મેહ તણે વશે દુઃખ દીઠાં ઘણાં રે, સંગ ન કર હવે તાસ; ઉદયરતન કહે, ચતુર તું આતમા રે, ભજ ભગવંત ઉલ્લાસ. અ૦ 11. વૈરાગ્યની સઝાય ઊંચાં મંદિર માળિયાં, સોડ વાળીને સૂતે; કાઢે કાઢે એને સહુ કહે, જાણે જ જ નહોતે. એક રે દિવસ એ આવશે, મન સબળેજ સાલે; મંત્રી મળ્યા સવિ કારમા, તેનું કાંઈ ન ચાલે. એકટ 1. સાવ સોનાનાં સાંકળાં, પહેરણ નવનવા વાઘા; ધળું રે વસ્ત્ર એના કર્મનું, તે તે શોધવા લાગ્યા. એકટ 2 ચરૂ કઢાઈઆ અતિ ઘણું, બીજાનાં નહિ લેખું; ખોખરી હાંડી એના કર્મની, તે તે આગળ દેખું. એક૩ કેનાં છોરું ને કેનાં વાછરૂં, કેન માય ને બાપ; અંતઃકાળે જવું જીવને એકલું, સાથે પુન્ય ને પાપ. એક પ. સગી રે નારી એની કામિની, ઊભી ટગમગ જુએ; તેનું કાંઈ પણ ચાલે નહિ, બેઠી ધ્રુસકે રૂ. એક પ. વહાલા તે વહાલા શું કરે, વહાલા વેળાવી વળશે; વહાલાં તે વન કેરાં લાકડાં, તે તે સાથે જ બળશે. એક 6 નહિ વ્યાપે નહિ તુંબડી, નથી તરવાનો આરો; ઉદયરત્ન પ્રભુ ઈમ ભણે, મને ભવપાર ઉતારે. એક૦ 7
